здзірване́ць, ‑ее; зак.

Пакрыцца дзірваном, ператварыцца ў дзірван. Праз колькі часу выбіліся на лясную дарогу. Па ёй даўно ніхто не ездзіў — дарога зарасла травой, здзірванела. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мешчанчу́к, ‑а, м.

Разм. Зніж. да мешчанін. Ці даўно .. [Лабановічу] самому, калі вучыўся ён у семінарыі, крычалі мешчанчукі: «Лямец, лямец! На якой бярозе ты лапці павесіў?» Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развінці́ць, ‑вінчу, ‑вінціш, ‑вінціць; зак., што.

Разняць, разабраць што‑н. звінчанае. Развінціць рэйкі. □ Плуг даўно валяўся на ферме, пакуль яго не развінцілі і не расцягнулі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядаўна, не так даўно; кагадзе (абл.) □ толькі што, толькі-толькі

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ужо́​I прысл schon, beréits;

ужо́ даўно́ schon längst, schon seit lánger Zeit;

ужо́ не раз schon wiederhólt [víelmals];

яна́ ўжо́ не дзіця́ sie ist kein Kind mehr

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прэць несов.

1. в разн. знач. преть; (о слежавшемся и гниющем сене, зерне — ещё) горе́ть;

2. тлеть;

даўно́ яго́ ко́сці прэ́юць — давно́ его́ ко́сти тле́ют

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

палюбі́цца сов., разг.

1. полюби́ться;

~бі́ўся мне гэ́ты го́рад — полюби́лся мне э́тот го́род;

2. полюби́ть друг дру́га;

яны́ даўно́ ~бі́ліся — они́ давно́ полюби́ли друг дру́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

засне́жаны, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты, засыпаны снегам. Заснежаныя палі пад месячным святлом зіхацелі, як абсыпаныя зоркамі. Чарнышэвіч. У заснежанай вёсцы Пад спеў завірухі Усе хаты паснулі даўно. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ад’е́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Скончыць, перастаць енчыць. / у перан. ужыв. Даўно адзванілі ў царкве — адпраўлялася праваслаўная імша. Ад’енчылі таксама і касцельныя званы — адпраўлялася імша каталіцкая. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкува́ць, ‑куе; зак., што і без дап.

Тое, што і адкукаваць (у 1 знач.). І здаецца, Зязюля даўно адкувала, І не чутна За вокнамі Звону вясны. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)