entschwínden

* vi (s) высок. зніка́ць

dem Gedächtnis ~ — сце́рціся з па́мяці, вы́ляцець з галавы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

complain

[kəmˈpleɪn]

v.

1) жа́ліцца, нарака́ць

to complain of a headache — нарака́ць на боль галавы́

2) ска́рдзіцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ferocious

[fəˈroʊʃəs]

adj.

1) лю́ты; злы

2) informal ве́льмі мо́цны, страшны́

a ferocious headache — страшны́ боль галавы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Паты́лак ’задняя частка галавы’ (гом., Мат. Гом.). Рус. поты́лок ’удар па патыліцы’; пск., цвяр. ’патыліца, карак у скаціны’, серб.-харв. по̀тиљак ’патыліца’. Прасл. архаізм роtуlъкъ. Да тыл (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нахі́л м

1. Néigung f -, -en (галавы);

2. Ábhang m -(e)s, -hänge (схіл, спуск);

3. спарт Béugen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

канёк¹, канька́, мн. канькі́, канько́ў, м.

1. гл. конь.

2. Месца сыходжання нахіленых плоскасцей двухсхільнага даху, вільчык страхі.

3. Разное ўпрыгожанне ў выглядзе конскай галавы на канцы падоўжнага бруса, што ўтварае верхні край страхі.

Разны к. упрыгожвае дах.

4. перан. Любімая тэма размовы, любімы занятак каго-н.

Чытанне вершаў было яго каньком.

Акардэон — мой к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

headlong​2 [ˈhedlɒŋ] adv.

1. галаво́й упе́рад

2. неабду́мана, стрымгало́ў

3. шалёна, імклі́ва, імпэ́тна;

He rushed headlong into danger. Ён кінуўся насустрач небяспецы на скрут галавы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ *Плошчыць, пруж. плошчыт (вушы) 4[конь] стрыжэ вушамі (пра каня)’ (ЛА, 1), рус. плоіцить ’плюшчыць, рабіць плоскім’. Да плоскі (гл.): стрыгучы вушамі, конь робіць іх плоскімі і прыціскае да галавы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wywietrzeć

wywietrz|eć

зак. выветрыцца;

~ało z głowy — вылецела з галавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адмахну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Узмахам рукі, галавы адкінуць. Заяц адмахнуў грыўку вышэй на лоб, узважыў бот на руцэ, пастукаў костачкамі пальцаў па падэшве, прыцмокнуў. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)