га́лавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. га́лавы га́лавая га́лавае га́лавыя
Р. га́лавага га́лавай
га́лавае		 га́лавага га́лавых
Д. га́лаваму га́лавай га́лаваму га́лавым
В. га́лавы (неадуш.)
га́лавага (адуш.)		 га́лавую га́лавае га́лавыя (неадуш.)
га́лавых (адуш.)
Т. га́лавым га́лавай
га́лаваю		 га́лавым га́лавымі
М. га́лавым га́лавай га́лавым га́лавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

га́лавы: ~вая кіслата́ хим. га́лловая кислота́;

~выя немато́ды — зоол. га́лловые немато́ды;

~выя кляшчы́ — зоол. га́лловые клещи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ла, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

1. Голае месца, чыстая прастора.

2. Цвёрды круглы камяк зямлі, гліны.

|| прым. га́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́лавы

(ад лац. galla = чарнільны арэшак)

г-ая кіслата — арганічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва, якое выкарыстоўваецца для сінтэзу фарбавальнікаў;

г-ыя фарбавальнікі — сінтэтычныя фарбавальнікі, вытворныя галавай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

галава́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. галава́ гало́вы
галавы́
Р. галавы́ гало́ў
Д. галаве́ гало́вам
В. галаву́ гало́вы
галавы́
Т. галаво́й
галаво́ю		 гало́вамі
М. галаве́ гало́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

безгало́вы, -ая, -ае.

1. Які не мае галавы, пазбаўлены галавы.

Б. селядзец.

2. перан. Някемлівы, неразумны (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скрут,

У выразе: (кідацца) на скрут галавы (разм.) — не думаючы, безразважліва.

Кінуцца ў кусты на с. галавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чэ́рап

‘косці галавы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чэ́рап чэ́рапы
Р. чэ́рапа чэ́рапаў
Д. чэ́рапу чэ́рапам
В. чэ́рап чэ́рапы
Т. чэ́рапам чэ́рапамі
М. чэ́рапе чэ́рапах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

злом, -у, м.

1. Месца пералому, разлому.

2. Круты паварот.

З. ракі.

◊

На злом галавы (разм.) — тое, што і на скрут галавы (гл. скрут).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

страсе́нне, -я, н.

Захворванне галаўнога мозга ў выніку траўмы галавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)