◎ Пачы́на 1 ’вясло’ (бых., ветк., чэрык., Мат. Маг., Мат. Гом.). Да апачына (гл.).
◎ Пачы́на 2 (а магчыма, і пачын паводле ілюстратыўнага матэрыялу: Насек на лугу 30 пачынаў лазы) ’вязка лазы’ (добр., Мат. Гом.). Рус. почи‑н‑ок ’расчыстка лесу’. Утворана пры дапамозе суфікса ‑n‑ ад асновы *kei‑, а не ад *ken‑, з якой народная этымалогія звязвае лексему починок (Аткупшчыкоў, Из истории, 141, 157 і 172).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэ́зка ’сечка’ (Мат. Гом.), ’сечка; сячкарня’ (докш., воран., Сл. ПЗБ), рэ́ска, рэзь ’сечка’ (ЛА, 2), рэ́ска ’тс’ (З нар. сл., Нар. сл., Янк. Мат.), рэ́зка ’палоска (поля); загон’ (Мат. Гом.; раг., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл., ТС, Яшк.), рэ́зы ’тс’ (калінк., Сл. ПЗБ), рэ́ска ’тс’ (ЛА, 3), ’адрэзаная галінка’ (пін., Сл. ПЗБ, ТС). Параўн. в.-луж. režanc ’флянец’, славацк. rezok ’тс’, літ. rãžas ’сухі прут’. Ад рэзаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Махотка ’маленькі гаршчочак’, ’макацёр’, ’збанок’, (Бяльк., Мат. Гом., Растарг., Мат. Маг., Ян.; маст., Сцяшк. Сл.; усх.-маг., КЭС), укр. ма́хітка; паўд.-рус. махотка ’маленькі гаршчок’. Экспрэсіўнае ўтварэнне ад маханькі, махоткі < малы́ (гл.). Гэтаксама Трубачоў (Ремесл. терм., 260).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
непадзе́льны
1. (не поддающийся делению) недели́мый;
~ныя часці́цы матэ́рыі — недели́мые части́цы мате́рии;
~ныя лі́кі — мат. недели́мые чи́сла;
2. (не подлежащий разделу) недели́мый, нераздели́мый, неразде́льный;
~ная маёмасць — недели́мое (нераздели́мое) иму́щество;
3. (полностью принадлежащий кому-л.) безразде́льный;
~ная ўла́да — безразде́льная власть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ваке́нніца ’аканіца’ (Грыг., Юрч., Мат. Гом., Гарэц.). Да вакенны < акно.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ве́сліца ’лесвіца’ (Мат. Гом.) у выніку метатэзы з ле́свіца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́радзіцца ’прыгожа апрануцца’ (Янк. Мат.). Запазычанне з рус. вырядиться ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Відрына ’адрына’ (ельск., Мат. Гом.). Запазычана, відаць, з укр. *відрына.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Камашы́рка ’шарсцяная хустка з махрамі’ (горац., хоц., Мат. Маг.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кану́ркі, каноркі ’карункі’ (Мат. Гом.)., у выніку перастаноўкі н ⇆ р.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)