самаасало́да, ‑ы, ДМдзе, ж.

Асалода, задавальненне ад усведамлення сваіх заслуг, ад зробленага самім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфі́ды, ‑аў; адз. сульфід, ‑у, Мдзе, м.

Злучэнні серы з рознымі металамі; сярністыя металы.

[Ад лац. sulphur — сера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэхдо́гляд, ‑у, Мдзе, м.

Сукупнасць прафілактычных мерапрыемстваў, якія забяспечваюць нармальную эксплуатацыю тэхнікі; тэхнічны догляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэхпрапага́нда, ‑ы, ДМдзе, ж.

Прапаганда тэхнічных ведаў, вопыту, папулярызацыя дасягненняў навукі і тэхнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаатэлье́, нескл., н.

Атэлье, дзе робяць па заказу Фотаздымкі і фатаграфіі; фатаграфія (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксцэнтрыя́да, ‑ы, ДМдзе, ж.

Спец. Манера акцёрскай ігры, пабудаваная на выкарыстанні эксцэнтрычных прыёмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яйцае́д, ‑а, Мдзе, м.

Паразітычнае перапончатакрылае насякомае, якое адкладвае яйцы ў яйцы другіх насякомых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ярд, ‑а, Мдзе, м.

Асноўная адзінка даўжыні ў англійскай сістэме мер, роўная 91,44 см.

[Англ. yard.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ідзе́дзе’ (Нас., Бяльк.; Оч. В. Бел. 1892, 2, 201). Магчымы два тлумачэнні. Бел. лексема можа узыходзіць да прасл. *jьde з займ. *jь і энкліт. часц. ‑de, адкуль рус. дыял. иде́дзе’, ’куды’, ’як’, чэш. уст. jdežeдзе’, ст.-слав. идедзе, калі’, ст.-рус. идѣдзе, калі’ (XI ст.). І.‑е. адпаведнасці: ст.-інд. ihá < *idhe, авест. iδa‑, грэч. ἰθα‑, лац. ibi‑ ва ўказальнай функцыі. Гл. Бернекер, 1, 418; Фасмер, 2, 117; Трубачоў, Эт. сл., 8, 206. Іншая мажлівасць: і‑ мае пратэтычны характар, што падмацоўвае ст.-бел. игдѣ (Гіст. лекс., 54, прыстаўны галосны); параўн. таксама ўкр. ігде. Гл. дзе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

звод², -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Зведзеныя ў адно цэлае і размешчаныя ў пэўнай паслядоўнасці звесткі, матэрыялы, тэксты.

З. законаў.

2. Выпуклае або крывалінейнае перакрыцце, якое злучае сцены, апоры якога-н. збудавання.

Каменны з.

Гатычны з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)