спецыфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Спец.

1. Зрабіць (рабіць) спецыфікацыю (у 1 знач.) чаго‑н.; класіфікаваць. Спецыфікаваць драўніну.

2. Скласці (складаць) спецыфікацыю (у 2 знач.). Спецыфікаваць прыбор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цверазі́ць, цверажу, цвяразіш, цвярэзіць; незак., каго.

Рабіць цвярозым або больш цвярозым. Галава ў Міканора была цяпер зусім ясная: мароз, што сцінаў рэбры пад гімнасцёркаю, добра цверазіў, даваў у дужасці. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Музыла ’марудзька’ (Федар. 7). Ад музіць ’марудзіць, павольна рабіць што-небудзь, перашкаджаць’, якое з му́дзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мытлява́ць ’цыраваць’ (свісл., Сцяшк. Сл.). З польск. metlować ’блытаць, перашкаджаць, рабіць замяшанне’, люблінск. mytlač śe ’заікацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапярэ́сціць ’набіць’ (ст.-дар., ЖНС). Да пера- і пярэсціць ’лупцаваць, рабіць пярэстым ад моцнага біцця’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

впечатле́ние в разн. знач. ура́жанне, -ння ср.;

производи́ть впечатле́ние рабі́ць ура́жанне;

находи́ться под впечатле́нием быць пад ура́жаннем;

сложи́лось впечатле́ние скла́лася ура́жанне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изготовля́ть несов.

1. (вырабатывать, производить) вырабля́ць; рабі́ць;

2. (подготовлять) падрыхто́ўваць;

изготовлять ружьё (к бо́ю) падрыхто́ўваць стрэ́льбу (да бо́ю);

3. (стряпать) гатава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

снисходи́ть несов. (к кому-, чему-л.) книжн. уважа́ць (каго, што), адно́сіцца пабла́жліва (да каго, да чаго), рабі́ць ла́ску (каму); см. снизойти́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verhärten

1.

vt

1) рабі́ць цвёрдым

2) рабі́ць жо́рсткім, бязлі́тасным

2.

vi (s) i (sich)

1) зацвярдзе́ць

2) перан. зачарсцве́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verschwören

* (sich)

1) зарака́цца

(што-н., рабіць)

2) (mit D, gegen A) рабі́ць змо́ву (з кім-н., супроць каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)