парабалі́чны

(гр. parabolikos = параўнальны)

1) які мае форму парабалы;

2) іншасказальны, алегарычны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рытуа́льны

(лац. ritualis)

які мае адносіны да рытуалу, звязаны з выкананнем рытуалу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сідэра́льны

(п.-лац. sideralis)

які мае адносіны да сідэрацыі, прызначаны для сідэрацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шве́лер

(ням. Schweller)

стальная бэлька, якая мае ў сячэнні форму літары П.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шыншы́ла

(ісп. chinchilla)

паўднёваамерыканскі грызун, падобны на вавёрку, які мае каштоўнае футра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

mniejszy

mniejsz|y

меншы;

~a o to (~a z tym) — гэта не мае значэння; гэта не адыгрывае ролі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zero

н. нуль;

zero bezwzględne фіз. абсалютны нуль; kto

jest na zerze — хто на нулі (не мае грошай)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Асляпе́нь ’сляпень’ (Янк. Мат., Жд.). А‑ мае пратэтычны характар. Гл. сляпень.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Напатомны ’які мае наступіць, быць потым, далейшы’ (Гарэц.). Гл. патомны ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

няўклю́да, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -дзе, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -лю́д і -аў (разм.).

1. Той (тая), хто мае нязграбную фігуру, пазбаўлены спрыту ў рухах.

2. Неахайны чалавек, мурза.

Н. бачны здалёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)