адчыбу́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.
Разм. Зрабіць што‑н. незвычайнае; такое, што выклікае здзіўленне. [Шарахоўскі:] — Летась «ФД» гэтакі адчыбучылі, Амерыку перакрылі. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ажабра́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.
Зрабіць жабраком. [Карны атрад] арудаваў шмат дзён і выехаў пасля ўжо таго, калі спустошыў і ажабрачыў людзей. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абсушы́ць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак., каго-што.
Зрабіць сухім; высушыць. Абсушыць мокрую вопратку. □ [Манг] выратаваў.. [дзяўчыну] з вады, перанёс сюды, абагрэў і абсушыў. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакляра́цыя, ‑і, ж.
Уст. Абяцанне зрабіць, даць што‑н. Вухча сваю даклярацыю выканаў: пабыў перад панам за адваката ад усёй вёскі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ідэнтыфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.
Кніжн. Атаясаміць (атаясамліваць); зрабіць (рабіць) аднолькавым, раўназначным каго‑, што‑н. з кім‑, чым‑н.
[Ад лац. identificare.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інкарпарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Кніжн. Зрабіць (рабіць) інкарпарацыю чаго‑н.; далучыць (далучаць), уключыць (уключаць) у склад чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напарта́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
Разм. груб. Зрабіць што‑н. дрэнна, неахайна. [Есіп:] — Канчайце [крыць страху], а то больш напартачыце, як наробіце. Цёмна ўжо. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насіні́ць, ‑сіню, ‑сініш, ‑сініць; зак.
1. што. Зрабіць сінім; густа падсініць. Насініць кофтачку.
2. чаго. Падсініць нейкую колькасць чаго‑н. Насініць бялізны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
натрэнірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Навучыць чаму‑н. шляхам трэніроўкі; зрабіць умелым, спрытным у чым‑н. Натрэніраваць футбалістаў. Натрэніраваць памяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакараба́ціць, ‑бачу, ‑баціш, ‑баціць; зак., што.
Зрабіць карабатым; пакрывіць, пагнуць. Пакарабаціць ліст жалеза. / у безас. ужыв. Дождж рунь спаласкаў, Вяз пакарабаціла. Барадулін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)