по́хва, ‑ы, ж.

1. Уваходная частка жаночых палавых органаў.

2. Ніжняя частка ліста, якая ў выглядзе трубкі ахоплівае сцябло ў некаторых раслін.

3. Тое, што і ножны ​1. [Тапурыя] выняў з похвы і заткнуў за пояс нож. Самуйлёнак. [Мікола] выцягнуў з похвы фінку, адкрыў бляшанку кансерваў, адрэзаў хлеба. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыбу́ліна, ‑ы, ж.

1. Патоўшчаная, звычайна падземная, частка сцябла некаторых раслін. Цыбуліна цюльпана. Цыбуліна лілеі.

2. Галоўка цыбулі. Маці адрэзала лусту хлеба, дастала цыбуліну, загарнула ў паперку крыху солі і ўсё гэта паклала ў торбачку. Гамолка.

3. Расшыраная частка некаторых органаў, частак арганізма. Цыбуліна аорты. Цыбуліна воласа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэйтамеры́т

(ад гр. deuteros = другі + meros = частка)

задняя частка цела грэгарын.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

sixtieth

[ˈsɪkstiəӨ]

1.

adj.

шасьцідзяся́ты

sixtieth anniversary — шасьцідзесяцігадо́вы юбіле́й

2.

n.

адна́ шасьцідзяся́тая ча́стка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

strings

pl.

а) стру́нныя інструмэ́нты

б) ча́стка арке́стру, яка́я склада́ецца са стру́нных інструмэ́нтаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mal-

як складо́вая ча́стка сло́ва

1) бла́га, дрэ́нна; благі́, дрэ́нны

2) не-, без-

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

plaid

[plæd]

n.

1) шатля́ндка f. (ткані́на)

2) плед -а m. (ча́стка шко́цкай во́праткі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

eighth

[eɪtӨ]

1.

adj.

во́сьмы

2.

n.

а) во́сьмы -ага m.

б) во́сьмая ча́стка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

грунтазна́ўства, ‑а, н.

Частка інжынернай геалогіі, якая вывучае грунты з пункту погляду магчымасці будаўніцтва на іх розных аб’ектаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даміна́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж.

Кніжн. Асноўная, дамінуючая ідэя; асноўная прымета або важнейшая састаўная частка чаго‑н.

[Іт. dominante.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)