адна...,
Першая частка складаных прыметнікаў і назоўнікаў, якая адпавядае слову «адзін» (у 2, 8 знач.), напрыклад: аднаарачны, аднаасабовы, аднакласнік, аднатыпны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дызель-...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: дызельны, з дызелем, напрыклад: дызель-матор, дызель-поезд, дызельэлектраход.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кіна...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: кіно, кінематограф, напрыклад: кінагерой, кінакадр, кінаматэрыялы, кінафільм і інш.
[Ад грэч. kineō — рухаю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
...кок, ‑а, м.
Другая частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «кокі», «кок 3», напрыклад: стрэптакок, стафілакок і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
контр...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае процідзеянне, проціпастаўленне, процілегласць таму, што выражана ў другой частцы, напрыклад: контрудар, контрмеры.
[Ад лац. contra — супраць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ксіло... (а таксама ксіла...).
Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з дрэвам, драўнінай як матэрыялам, напрыклад: ксілограф.
[Ад грэч. xylon — дрэва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надво́рак, ‑рка, м.
Частка двара каля хаты, дома. На прасторным падворку побач з калодзежам шуміць высокая разгалістая вярба. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наддзю́бак, ‑бка, м.
Спец. Верхняя частка дзюбы. Дзюба складаецца з дзвюх частак — верхняй сківіцы, або наддзюбка, і ніжняй сківіцы, паддзюбка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наро́г, ‑а, М ‑розе, м.
Частка плуга, якая падразае зямлю знізу. Конь нацягнуў пастронкі, нарог лёгка ўехаў у зямлю. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недасе́ў, ‑севу, м.
Частка зямлі, якая засталася незасеянай. Зрабіў агрэх на ворыве, зрабіў абсеў ці недасеў — грэх на душы. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)