дыяспо́ра, ‑ы, ж.

Частка расліны, якая натуральна аддзяляецца і служыць для размнажэння (спора, семя, плод, клубень і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)