туды́, прысл.

У той бок, у тое месца; проціл. сюды. Вунь там, каля тых дубоў, і Просцінка. Цімох накіраваўся туды. Колас. Бягун выхапіў з кішэні наган, стрэліў у каноплі і ў той жа момант рынуўся туды сам. Кулакоўскі. [Вера] пайшла туды, дзе грыміраваліся дзяўчаты. Асіпенка.

•••

(І) туды і сюды — а) у той і ў другі бок; б) па-рознаму; і так і гэтак.

Ні туды ні сюды — ні ў які бок; ні з месца.

То туды, то сюды — то ў адзін, то ў другі бок; узад і ўперад; у розныя бакі.

Туды і дарога каму-чаму гл. дарога.

Туды і назад — у абодва канцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франта́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Накіраваны ў бок фронту; лабавы. Франтальны ўдар. Франтальны агонь. // Які ажыццяўляецца па ўсяму фронту (у 2 знач.); агульны. Франтальнае наступленне.

2. Які знаходзіцца ў пярэдняй частцы чаго‑н. Франтальная сцяна. // У выяўленчым мастацтве — звернуты тварам да гледача. Франтальная пастава фігуры. // У архітэктуры — сіметрычна размешчаны (пра фасад).

3. Спец. Размешчаны пярэднім бокам паралельна чаму‑н. Франтальная турбінная камера.

4. У метэаралогіі — звязаны з фронтам (у 6 знач.). Франтальная воблачнасць.

5. перан. Які распаўсюджваецца на ўсіх, адбываецца адначасова; агульны. Франтальная праверка дамашняга задання. □ Асноўны метадычны прынцып на ўроку, як і раней, франтальная работа з класам. Барсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́ла н Körper m -s, -; Leib m -(e)s, -er (чалавека, жывёлы);

на це́ле am Körper; фіз ва́дкае це́ла flüssiger Körper;

цвёрдае це́ла féster Körper, Féstkörper m;

◊ быць адда́ным душо́ю і це́лам каму-н [чаму-н] j-m [éiner Sáche] mit Leib und Séele ergében sein;

быць у це́ле разм dick [wóhlbeleibt] sein;

трыма́ць у чо́рным це́ле stíefmütterlich behándeln; streng [kurz] halten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

прысво́йваць

1. (імя, правы каму-н, чаму-н) verléihen* vt, zú¦erkennen* vt;

2. (завалодаць) sich (D) áneignen, an sich néhmen*; in Besítz néhmen*; Besitz ergréifen* (што-н von D); an sich bríngen*; eínsacken vt; sich (D) ánmaßen;

прысво́йваць сабе́ пра́ва sich (D) ein Recht néhmen* [áneignen]; sich (D) ein Recht ánmaßen;

прысво́йваць сабе́ імя sich (D) den Námen gében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

супрацьле́гласць ж

1. філас, тс перан Gégensatz m -es, -sätze;

у супрацьле́гласць каму-н, чаму-н im Gégensatz zu (D);

супрацьле́гласць інтарэ́саў Interéssengegensatz m;

2. (каго-н, чаго-н) Gégenteil n -(e)s, -e; Gégensatz m, Gégensätzlichkeit f -;

ператвары́ць у сваю́ супрацьле́гласць ins Gégenteil úmschlagen*;

яна́ яго́ная поўная супрацьле́гласць sie ist das genáue Gégenteil von ihm

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

swear​2 [sweə] v. (swore, sworn)

1. ла́яцца;

swear at smb. ла́яць каго́-н.

2. кля́сціся, бажы́цца, прысяга́ць;

swear an oath прыма́ць прыся́гу, дава́ць кля́тву;

swear smth. (against smb.) дава́ць паказа́нні пад прыся́гаю; све́дчыць (супраць каго-н.);

swear by smb./smth. кля́сціся кім-н./чым-н.; бязме́жна ве́рыць каму́-н./чаму́-н.;

swear on the Bible клясці́ся на Бі́бліі

♦

swear blind infml клясці́ся

swear in [ˌsweərˈɪn] phr. v. прыво́дзіць да прыся́гі;

swear in a witness прыво́дзіць све́дку да прыся́гі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tooth [tu:θ] n. (pl. teeth)

1. зуб;

I had a tooth out. Мне вырвалі зуб.

2. зубе́ц (пілы)

3. : а sweet tooth ласу́н; ласу́ха

♦

cut a tooth: She’s cutting teeth. У яе прарэзваюцца зубы;

fight to oth and nail змага́цца не на жыццё, а на смерць;

get one’s teeth into smth. infml го́рача бра́цца за што-н.;

in the teeth of smth. наперако́р чаму́-н.;

set smb.’s teeth on edge кі́даць каго́-н. у дры́жыкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ве́ра в разн. знач. ве́ра, -ры ж.;

ве́ра в себя́ ве́ра ў сябе́;

ве́ра в бо́га ве́ра ў бо́га;

не дава́ть ве́ры кому́-л., чему́-л. не дава́ць ве́ры каму́-не́будзь, чаму́-не́будзь, зняве́рвацца ў кім-не́будзь;

◊

служи́ть ве́рой и пра́вдой служы́ць ве́рай і пра́ўдай;

дать на ве́ру даць напаве́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

сла́ва

1. сла́ва, -вы ж.;

во сла́ву Ро́дины на (у) сла́ву Радзі́мы;

2. (плохой отзыв, дурная репутация) нясла́ва, -вы ж., га́ньба, -бы ж.;

◊

на сла́ву на сла́ву, як ма́е быць;

сла́ва бо́гу дзя́куй бо́гу;

петь сла́ву (кому, чему) пець сла́ву (каму, чаму);

то́лько (одна́) сла́ва, что то́лькі (адна́) сла́ва, што.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

нале́жаць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак.

1. каму-чаму. Быць, з’яўляцца ўласнасцю каго‑, чаго‑н. Гэтыя кнігі належаць таварышу. □ Дзед не раз гаварыў пра зямлю пад Дубамі, пра паплавы на рэчцы, якія калісьці належалі мужыкам. Колас. // Быць, знаходзіцца ў распараджэнні каго‑н. Будучае належыць моладзі. □ Цяпер вуліца належала .. [працэсіі]: сустрэчныя аўтамашыны збаўлялі хуткасць, а тыя, што даганялі, паволі сунуліся ззаду. Карпаў. // Быць, з’яўляцца чыім‑н. тварэннем, быць напісаным, створаным (пра твор, ідэю, думкі і пад.). Пяру Янкі Купалы належаць пераклады многіх вершаў з «Кабзара». Палітыка. // перан. Быць прысвечаным каму‑, чаму‑н. Усё жыццё Дзяміда належала лесу. В. Вольскі. // (з займеннікам «сабе»). Свабодна распараджацца сабою, ні ад каго не залежаць. Цяпер Міхал Шарупіч належаў не толькі сабе. Дэлегацыю на вакзале ўжо чакалі, і прыйшлося пасяліцца ў гасцініцы «Масква». Карпаў.

2. да каго-чаго. Адносіцца да якой‑н. групы, уваходзіць у склад чаго‑н. Відаць, прахожыя належалі да тутэйшых механізатараў і цяпер па нейкай патрэба ішлі ў РТС. Быкаў. Адчувалася, што доктар не належаў да вельмі спакойных і ўраўнаважаных натур. Васілевіч.

3. каму-чаму. Быць чыім‑н. правам, непасрэдным абавязкам. [Андрыян Цітавіч:] — Калі справа ідзе аб павышэнні, то рашаючае слова павінна належаць .. [Валі]. Марціновіч.

4. безас. каму. Падлягаць выплаце, выдачы за што‑н. Вам належыць заплаціць за білет. □ Бабка была зацікаўлена ў гэтай ссыпцы, бо і ёй належала некаторая частка гарцаў. Колас. // з каго. Разм. Пра пачастунак з якой‑н. нагоды. — З цябе сёння належыць, — смеючыся на ўсю палатку, сказаў Пракапенка. — Пішы, што ты імяніннік.. Пойдзем у клуб, пачытаеш, як там цябе ў заводскай насценгазеце расхвалілі. Кулакоўскі. [Лявон:] Ну, пане гаспадар, дакоскі зрабіў, з вас бутэлька належыць. Козел.

5. безас. каму і без дап. Быць устаноўленым, вызначаным. Па статуту нам належаць пісталеты. Але дзе ж там.. — калі і вінтовак усім не хапіла... Брыль.

6. безас. з інф., каму. Быць неабходным. Перш за ўсё належала сабраць насенне, ачысціць яго, пратруціць, каб увесну было што ўкінуць у зямельку. Сабаленка. Нарэшце пагадзіліся [настаўнікі] на тым, што дырэктару школы належыць яшчэ раз сустрэцца са старшынёй.. сельскага Савета. «Звязда».

•••

Як (і) належыць — як патрэбна, як мае быць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)