Про́кмець ’момант, міг’ (барыс., леп., Стан.). Да кмеціць ’заўважаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́ца ’пажаданне, віншавальная прамова’ (валож., Жыв. сл.; Стан.). Гл. рацэя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

unieruchamiać

незак. спыняць, затрымліваць; прыводзіць у стан нерухомасці; паралізаваць;

unieruchamiać złamaną rękę gipsem — фіксаваць зламаную руку гіпсам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bierny

biern|y

1. пасіўны; бяздзейны; млявы;

2. хім. інертны;

3. грам. залежны;

strona ~a — залежны стан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

антыдэйтро́н

(ад анты- + дэйтрон)

элементарная часціца, якая з’яўляецца аптычасціцай у адносінах да дэйтрона; звязаны стан антыпратона і антынейтрона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бараклі́ннасць

(ад бара- + гр. klino = нахіляю)

стан атмасферы, пры якім яе шчыльнасць вызначаецца ціскам і тэмпературай (параўн. баратропнасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бортрады́ст

(ад борт + радыст)

член экіпажа самалёта, які падтрымлівае сувязь з зямлёй і адказвае за стан работы радыёапаратуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кайф, кейф

(ар. käyf)

1) стан ап’янення;

2) эфект задавальнення ад розных пачуццёвых уражанняў; прыемная бяздзейнасць і адпачынак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кахе́ксія

(гр. kacheksia)

стан агульнага знясілення арганізму, які развіваецца пры галаданні або цяжкіх парушэннях абмену рэчываў, хранічных захворваннях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ста́за

(гр. stasis = стан)

група асобін у «грамадскіх» насякомых, якая выконвае пэўную функцыю (напр. с. «рабочых», с. «салдат»).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)