успамі́н, ‑у, м.

1. Узнаўленне ў думках таго, што захавалася ў памяці. Вярнуўшыся ў купэ, Рыта зноў падсела да акна і аддалася ўспамінам аб сваіх нядаўніх універсітэцкіх сябрах. Васілевіч.

2. толькі мн. (успамі́ны, ‑аў). Запіскі, расказы аб мінулым, перажытым. Пісаць успаміны. Вечар успамінаў. □ Усе слухалі ўспаміны старога, нібы казку, — жывы летапіс сваіх мясцін. Новікаў. — Ну, калі на тое пайшло, што заняліся ўспамінамі, — усміхнуўшыся, загаварыў Катлярэвіч, — то і мне ёсць пра што сказаць. Гурскі.

•••

Лёгкі на ўспамін гл. лёгкі.

На ўспамін — для таго, каб доўга помнілі, не забывалі каго‑, чаго‑н. (даць, падарыць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ухвалі́ць, ухвалю, ухваліш, ухваліць; зак., што.

1. Даць станоўчую ацэнку чаму‑н. Ухваліць задуму. Ухваліць ініцыятыву. □ Леанід непакоіўся, што таварышы могуць не ўхваліць яго ўчынак, і падрыхтаваўся абараняцца. Шахавец. У .. [Кастуся] ўжо даўно была свая запаветная мара — паступіць у Нясвіжскую семінарыю. .. Навука яму давалася лёгка, і страшыла толькі тое, ці ўхваліць гэты намер бацька... С. Александровіч.

2. Афіцыйна адобрыць, прыняць, зацвердзіць. Ухваліць план развіцця гаспадаркі. □ Райком партыі ўхваліў пастанову партсхода. Дуброўскі. // Разм. Прыняць афіцыйнае рашэнне, пастанавіць. На камсамольскім сходзе стаяла адно пытанне: дапамога калгасу ва ўборцы ўраджаю. Ухвалілі: кожны камсамолец працуе ў калгасе два дні. Сташэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чу́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Вестка, паведамленне. [Кандрат:] — А ад Барташэвіча чутак няма? — [Домна:] — ..Чаму няма? Напісаў, што скора прыйдзе. Лобан. Чуткі з вайны трохі-трохі даходзілі да горада, надта далёка была яна адгэтуль. Мурашка. І вось гэтай вясною маланкай абляцела ўсе вёскі чутка: да Першага мая шахцёры абяцаюць даць калійную соль. Кулакоўскі. // звычайна мн. (чу́ткі, ‑так). Звесткі (звычайна няпэўныя, недакладныя); пагалоска. Справы ў яго доўга не ладзіліся, і да Зыбіна даходзілі чуткі, што яго вось-вось здымуць з пасады. Мележ. Хадзілі чуткі, што ніякі.. [Мінін] не слесар, а жандар коннай петраградскай паліцыі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Revers

I

[-vεrs]

m -es, -e юрыд. пісьмо́вая зацва, распі́ска, падпі́ска, рэ́верс;

inen ~ usstellen даць падпі́ску

II

[-vərs]

m -es, -e штры́фель, лацка́н, закаўра́ш

III

[-vεrs]

m -es, -e адваро́тны бок (медаля, манеты), рэ́верс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verschriben

*

1.

vt

1) прапі́сваць (лекі)

2) перадава́ць у вало́данне (маёмасць)

3) выпі́сваць (кнігу і г.д.)

2.

(sich)

1) памылі́цца пры пісьме́, дапусці́ць апі́ску

2) даць пісьмо́вае абавяза́цельства; прада́цца (каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bock

m -(e)s, Böcke

1) казёл; бара́н

inen ~ hben — упа́рціцца

2) ко́злы

3) бык (маста)

inen ~ scheßen*разм. даць ма́ху, зрабі́ць про́мах [памы́лку]

◊ den ~ zum Gärtner mchen — пусці́ць казла́ ў агаро́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

*Пры́вад, прі́вод ’слушнасць, дарэчнасць; лад, толк, сэнс’: да́рма не скажуть, а усе ік прі́воду (лельч., Нар. лекс.). Сюды ж устойлівае словазлучэнне даць прыво́д ’вывесці ў жыццё (пра дзяцей)’ (ТС). Аддзеяслоўны назоўнік ад прыво́дзіць, незак. тр. да прыве́сці, сярод іншых значэнняў ’паведаміць што-небудзь для падмацавання свайго меркавання, спаслацца на каго-, што-небудзь’ (ТСБМ). У абстрактным значэнні параўн. рус. дыял. приво́д ’заклінанне пастухоў, якое, паводле забабонаў, засцерагае скаціну ад звяроў’, ’навучанне, натацыя’, укр. приві́д ’кіраўніцтва, камандаванне; падстава, аснова’, польск. przywód ’намова, заахвочванне’ і пад. У канкрэтным значэнні ’нараджэнне, прыплод’ вядомае і іншым славянскім мовам, параўн. балг. прѝвод ’прыплод ад жывёлы, што была дадзене ў якасці пасагу’, параўн. БЕР, 5, 702 (да прасл. *privodъ ’тое, што прыведзена’). Гл. таксама Jakobson, Word, 7, № 2, 1951, 190; Варбат, Этимология–1963, 213–216.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

до́ступ м

1. Ztritt m -(e)s; Zgang m -(e)s, -gänge;

до́ступ паве́тра Lftzutritt m;

свабо́дны до́ступ frier Ztritt [Zgang];

до́ступ да ры́нкаў эк Zgang zu den Märkten;

даць до́ступ den Ztritt gesttten [frigeben*];

адкры́ць шыро́кі до́ступ witgehenden Ztritt [Zgang] verschffen;

закры́ць [спыні́ць] до́ступ den Ztritt [Zgang] verwhren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мах м Schwung m -(e)s, Schwünge; Schwngung f -, -en;

адны́м махам mit [in] inem Zug; mit inem Schlag;

да́ць маху inen Fhler mchen; inen Bock scheßen*;

ён маху не да́сць bei ihm klappt lles;

з усяго́ маху (размахнуўшыся) mit vller Kraft usholend (zum Schlag)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отво́д м.

1. (действие) адвядзе́нне, -ння ср., адво́д, -ду м.;

отво́д земе́ль адвядзе́нне (адво́д) зяме́ль;

2. (заявление) адво́д, -ду м.;

дать кому́-л. отво́д даць каму́е́будзь адво́д;

3. (в санях) адбо́й, -бо́я м., крыло́, -ла́ ср.;

для отво́да глаз для адво́ду вачэ́й;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)