ліста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Разм. Гартаць, перагортваць. Пасля абеду Зыбін любіў, лежачы на канапе, лістаць часопіс — разгадваць красворды, чытаць розныя кароценькія заметкі на апошніх старонках. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
lésen
*
I
vt чыта́ць
ein Buch ~ — чыта́ць кні́гу
sich in den Schlaf ~ — засну́ць чыта́ючы
j-m die Levíten [den Text] ~ — чыта́ць каму́-н. ната́цыі, дава́ць каму́-н. прачуханца́
II
vt збіра́ць (плады, бульбу і г.д.); перабіра́ць (гарох)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
не́чага¹, не́чаму, не́чага, не́чым, не́ аб чым.
1. займ. адмоўны, з інф. Няма нічога, каб...
Чытаць нечага, трэба ісці ў бібліятэку.
Хлеба нечым нарэзаць.
2. займ. неазнач. ў Р(ад займенніка «нешта»). Чагосьці.
Для нечага ж трэба яму ехаць у горад?
3. часц. Лепш бы; дарэчы (разм.).
Заадно нечага і родных наведаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
czyt.
1. = czytaj — чытай; належыць чытаць;
2. = czytelnik — чытач
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
спецку́рс, ‑а, м.
Курс лекцый у ВНУ, прызначаны для больш глыбокага вывучэння якой‑н. прыватнай тэмы па праграме, прапанаванай лектарам. Падобны спецкурс я пачынаў чытаць ва універсітэце ўпершыню. Пшыркоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пісьменнік ’той, хто піша літаратурныя творы’ (ТСБМ, Гарэц.), ’граматны’ (Касп.) < пісьме́нны ’які ўмее чытаць і пісаць, граматны’ (ТСБМ, Мядзв., Гарэц., Варл.) і суф. ‑нік са значэннем носьбітаў адпаведнай прыметы. Параўн. ст.-рус. письменникъ ’граматы чалавек’ (1686).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
уго́лас прысл laut, hörbar;
чыта́ць уго́лас каму-н j-m vórlesen* vt;
чыта́нне уго́лас Láutlesen n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
narrate [nəˈreɪt] v. fml
1. апавяда́ць, раска́зваць;
narrate one’s adventures раска́зваць пра свае́ прыго́ды
2. каментава́ць, чыта́ць тэкст за ка́драм (у дакументальным фільме)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
chant2 [tʃɑ:nt] v.
1. спява́ць, пець;
chant smb.’s praises апява́ць, усхваля́ць каго́-н.
2. манато́нна пець
3. гавары́ць або́ чыта́ць нараспе́ў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Мовіць ’гаварыць’, ’сказаць, вымавіць’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Растарг.; брасл., Сл. ПЗБ), ст.-бел. мовити ’валодаць мовай, размаўляць’, ’прасіць’, ’сведчыць’, ’судзіцца’ (з XV ст.). Аднак мовіць па́цяры ’маліцца’ (паст., швянч., Сл. ПЗБ) з польск. (od)mówić pacierz ’чытаць малітву’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)