дзе́йнік, -а, мн. -і, -аў, м.
У граматыцы: галоўны член двухсастаўнага сказа, які не залежыць ад іншых членаў сказа і абазначае прадмет, прымета якога выражаецца выказнікам.
|| прым. дзе́йнікавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
лейбары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Член партыі лейбарыстаў у Вялікабрытаніі і некаторых іншых краінах.
|| ж. лейбары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. лейбары́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
◎ По́ська (Мік.) ’мужчынскі палавы член’. Гл. посік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Mítglied
n -(e)s, -er ся́бар, член (таварыства, партыі)
órdentliches ~ — сапра́ўдны член (напр., акадэміі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
грыдзь, ‑і, ж., зб.
Гіст. Малодшая княжацкая дружына ў Старажытнай Русі. // Член гэтай дружыны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акалі́чнасць², -і, ж.
У граматыцы: даданы член сказа, які ўказвае на час, месца, спосаб дзеяння і пад.
А. часу.
А. месца.
А. спосабу дзеяння.
|| прым. акалі́чнасны, -ая, -ае.
Акалічнасны даданы сказ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
актыві́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Той, хто належыць да актыву¹, дзейны член якога-н. калектыву.
|| ж. актыві́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. актыві́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ро́дзіч, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Член роду¹ (у 1 знач.).
2. Сваяк, чалавек, блізкі па паходжанні (разм.).
|| ж. ро́дзічка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
członek
I człon|ek
м. член, чалец; сябра; супольнік;
~ek partii — чалец (член) партыі;
~ek Akademii — член Акадэміі; акадэмік;
~ek rzeczywisty — правадзейны чалец (член);
~ek korespondent — член-карэспандэнт;
przyjąć kogo na ~ka — прыняць каго ў члены (чальцы; сябры)
II м.
1. член; канечнасць; канцавіна;
~ki ciała — часткі (члены) цела;
2. член; пеніс; чэлес
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
juror
м. член журы; суддзя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)