leaven

[ˈlevən]

1.

n.

1) дро́жджы pl.

2) ро́шчына, заква́ска f.

3) Figur. узьдзе́яньне n., уплы́ў -ву m.

2.

v.t.

1) заква́шваць, рашчыня́ць е́ста)

2) узьдзе́йнічаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

inwirken

1.

vi (auf A) уплыва́ць, рабі́ць уплыў (на каго-н., на што-н.)

2.

vt уплята́ць, уватка́ць (у тканіну)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

impact

1. [ˈɪmpækt]

n.

1) уда́р -у m., сутыкне́ньне n., калі́зія f.

2) уплы́ў -ву m.; узьдзе́яньне n.

2. [ɪmˈpækt]

v.

1) мо́цна ўціска́ць

2) удара́ць

3) сутыка́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

уздзе́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак. і незак., на каго-што.

Накіраваць (накіроўваць) дзеянне, зрабіць (рабіць) уплыў. Уздзейнічаць на рост раслін. Уздзейнічаць асабістым прыкладам. □ З дзіцячых год .. [Самуілу] запомнілася многа добрага, што ўздзейнічала на яго ўяўленне. Каваленка. [Дырэктар:] — Магчыма, знойдуцца людзі, якім не захочацца саджаць ручкі ў снег, у гразь... Вы павінны ўмець уздзейнічаць, арганізаваць працу... Васілевіч. Рэвалюцыйны рух .. уздзейнічае на масы не толькі праз падзеі, але і праз людзей. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ва́нная. З рус. ванная (Крукоўскі, Уплыў, 64).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

барака́мера

(ад гр. baros = цяжар + лац. camera = камера)

герметычная камера, у якой штучна зменьваецца ціск паветра, што дазваляе праводзіць выпрабаванні метэаралагічных прыбораў і правяраць уплыў атмасферных змен на арганізм чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Вадасхо́вішча. Калька з рус. водохранилище (Крукоўскі, Уплыў, 132).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вакалі́зм (БРС). З рус. вокализм (Крукоўскі, Уплыў, 86).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лакамабіль ’паравік’ < рус. локомобиль ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 83).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паве́ў, ‑веву, м.

Лёгкі, слабы парыў ветру; рух у паветры. Лёгкі, ледзь прыкметы павеў свежага ветру крануў нашы твары. В. Вольскі. Паветра ішло насустрач слабымі цёплымі павевамі. Мележ. // Прыкметы чаго‑н. надыходзячага. Павевы рэвалюцыі. □ Незаўважна падплылі павевы восені. Чорны. // перан. Уздзеянне, уплыў чаго‑н. Павевы гісторыі. Гуманістычныя павевы. □ Здавалася, ужо само паветра было насыпана новымі павевамі свежай мыслі. Колас. // перан. Адчуванне чаго‑н. [Шчасце] было блізка,.. [Заранік] чуў павевы яго і — прыскорваў крок. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)