significance

[sɪgˈnɪfɪkəns]

n.

1) сэнс -у m., значэ́ньне n.

2) ва́жнасьць, зна́чнасьць f.

a matter of significance — ва́жная спра́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

знамяна́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Важны, выдатны па значэнню. Знамянальная дата. Знамянальныя падзеі.

2. Які мае асаблівы сэнс, асаблівае значэнне. Усе глядзелі на сцягі, як на нейкую знамянальную з’яву. Шамякін.

3. Які мае самастойнае значэнне. Знамянальныя часціны мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́пу

(кечуа kipu = вузел)

вузельчыкавае пісьмо старажытных народаў Паўд. Амерыкі; уяўляла сабой вяроўку з прывязанымі каляровымі матузамі (колькасць і форма вузельчыкаў на іх мелі пэўны ўмоўны сэнс).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

няя́сны

1. únklar, úndeutlich;

2. (не зусім зразумелы) míssverständlich;

сэнс прамо́вы быў няя́сны dúnkel war der Réde Sinn

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ця́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; незак., што, у чым і без дап.

Разумець сэнс падзей, гаворкі і пад.; разбірацца, кеміць. — Пачакайце... Стойце... Годзе... Нешта цямлю я пагана... Крапіва. [Сяржант:] — Хлапчук як быццам з галавой: у ваеннай справе будзе цяміць. Пінчук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тума́нны прям., перен. тума́нный;

~нная смуга́ — тума́нная ды́мка;

~нная ра́ніца — тума́нное у́тро;

~нныя надзе́і — тума́нные наде́жды;

т. по́зірк — тума́нный взгляд;

т. сэнс — тума́нный смысл

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

implication

[,ɪmplɪˈkeɪʃən]

n.

1) ублы́таньне, умяша́ньне n.

2) заме́шанасьць, ублы́танасьць f., саўдзе́л -у m.

3) схава́ны сэнс, намёк -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

zniekształcić

зак.

1. змяніць форму, дефармаваць;

2. перан. сказіць;

zniekształcić sens — сказіць сэнс;

3. знявечыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уду́мацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Уважліва абдумаць, асэнсаваць, глыбока ўнікнуць у што‑н. Удумацца ў сэнс слова. □ Вымова тая, калі ўдумацца, патрэбна, як кашаль хваробе. Ермаловіч. А потым, удумаўшыся, Якаў зразумеў, што здзіўляцца і крыўдаваць тут няма чаго. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узнікне́нне, ‑я, н.

Зараджэнне, пачатак, з’яўленне чаго‑н. Узнікненне і пачатак жыцця. Узнікненне марксізма. □ Выявілася, што час узнікнення Мазыра нікому дакладна не вядомы. І ніхто не ведае, што значыць самае слова — «Мазыр», які хаваецца ў ім сэнс. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)