Verbum

арфагра́фія, ‑і, ж.

Сістэма правіл напісання слоў пэўнай мовы; правапіс. // Ступень засваення правіл правапісу.

[Ад грэч. orthos — правільны і grapho — пішу.]

кансістэ́нцыя, ‑і, ж.

Ступень шчыльнасці, цвёрдасці рэчыва; густата чаго‑н. Цвёрдая кансістэнцыя. Вадкая кансістэнцыя.

[Ад лац. consistentia — састаў.]

магістра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якай рыхтуецца да абароны дысертацыі на ступень майстра.

[Лац. magistrans, magistrantis.]

паддаміна́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж.

У музыцы — чацвёртая ступень у гаме, верхняя кварта.

пе́ракіс, ‑у, м.

Вышэйшая ступень акіслення якога‑н. хімічнага элемента. Перакіс вадароду. Перакіс марганцу.

кандыда́т, ‑а, М ‑даце, м.

1. Той, хто намечан для выбрання, назначэння або для прыёму куды‑н. Кандыдат у дэпутаты Вярхоўнага Савета СССР. Залічыць у інстытут кандыдатам.

2. чаго. Малодшая вучоная ступень у дарэвалюцыйнай Расіі, якая прысвойвалася пасля заканчэння з адзнакай вышэйшай навучальнай установы. Кандыдат славеснасці.

•••

Кандыдат навук якіх — малодшая вучоная ступень у СССР, якая прысуджаецца на падставе абароны дысертацыі; асоба, якой прысуджана гэта ступень. Кандыдат філалагічных навук. Ступень кандыдата тэхнічных навук.

Кандыдат у члены КПСС (партыі) — асоба, якая праходзіць устаноўлены статутам выпрабавальны тэрмін перад прыёмам у члены КПСС.

[Ад лац. candidatus — адзеты ў белае.]

але́істасць, ‑і, ж.

Уласцівасць алеістага; ступень наяўнасці, утрымання алею ў чым‑н. Алеістасць сланечнікавага семя.