sash

I [sæʃ]

n.

1) по́яс -а m.

2) сту́жка f.

II [sæʃ]

n.

вако́нная ра́ма, ра́ма ў шкляны́х дзьвяра́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аксамі́тавы, аксамі́тны sámten, Samt-; перан Sámtweich;

аксамі́тная сту́жка Sámtband n -(e)s, -bänder;

аксамі́тны го́лас éine sámtweiche Stímme

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аксамі́тна, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Стужка з аксаміту. Гукан пільна агледзеў.. [Гарусевіча]. Як заўсёды, гарнітур быццам толькі што з-пад праса, чаравікі — з-пад аксаміткі чысцільшчыка. Шамякін.

2. звычайна мн. (аксамі́ткі, ‑так). Травяністая расліна сямейства складанакветных з жоўтымі або карычневата-пурпурнымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скіндачка ‘старажытны дзявочы галаўны ўбор (у выглядзе ручніка)’ (Малч.). Укр. скиндя́чка, скиндя́к ‘стужка’, киндя́к (у Грынч. са знакам пытання) ‘стужка, матэрыя’, рус. пск., цвяр. киндю́к ‘чырвоная баваўняная тканіна’. Ст.-рус. кандакъ, киндякъ ‘тс’. Пэўнай этымалогіі няма, гл. Фасмер, 2, 234. Сам ён параўноўвае з уйг. köŋnäk ‘кашуля’, чагат. köŋläk ‘тс’, што няпэўна. На іншы шлях запазычання скіроўвае ст.-бел. уласнае імя Ярош Скиндеръ (1434), што выводзіцца ад скиндер ‘той, хто прадае ці робіць істужкі’ (гл. Усціновіч, Лінгв. дасл., 1968, 155).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бінда́лік 1 ’медаль’ (Нас.). Таго жа паходжання, што і біндалікі 1: < польск. bindalik ’пояс, стужка і г. д.’.

Бінда́лік 2 ’чалавек з бяльмом’ (Нас.). Няясна. Магчыма, звязана з біндаво́кі ’бяльматы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кіта́йка ’шаўковая звычайная сіняя тканіну якую прывозілі з Кітая, пазней баваўняная тканіна, якую выраблялі ў Расіі’ (ТСБМ, Бяльк., Федар., Гарэц., Ант., Мал.), ’стужка’ (Доўн.-Зап., Сл. паўн.-зах., Ян., З нар. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cordon

[ˈkɔrdən]

1.

n.

1) кардо́н -у m. (вайско́вы, паліцэ́йскі)

2) о́рдэнская сту́жка

2.

v.t.

загараджа́ць, акружа́ць або́ адраза́ць кардо́нам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Руле́тка ’вузкая стужка (пераважна стальная) з дзяленнямі, якая накручваецца на валік’, ’прыстасаванне для азартнай гульні’ (ТСБМ). З франц. roulette ’колца’ < roul ’кола’ праз рус. руле́тка, у Расію слова трапіла ў XIX ст. (Фасмер, 3, 518).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сця́жкі ’атрэп’е’ (шум., лаг., глыб., Сл. ПЗБ), сця́жка ’палоска’ (Рагаўц.). Параўн. укр. стя́жка ’паласа’. Да сцягнуць < цягнуць ’тое, што сцягнута’; ЕСУМ (5, 460) узводзіць украінскае слова да *vъstęga, звязанага чаргаваннем галосных з *vъstǫga, гл. стужка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

развяза́цца сов., в разн. знач. развяза́ться;

сту́жка ~за́лася — ле́нта развяза́лась;

р. з непрые́мным чалаве́кам — развяза́ться с неприя́тным челове́ком;

◊ язы́к ~за́ўся — язы́к развяза́лся;

мех ~за́ўся — прорва́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)