Жы́чка ’чырвоная стужка’ (абл., ТСБМ). Рус. дыял. жи́чка ’ваўняная пража’, ’суровая нітка’, тул. жи́ча ’кайма, падшыўка’, перм., сіб., кур., пенз. ’чырвоны гарус’, укр. жи́чка ’чырвоная шарсцяная нітка’, ’шарсцяная ці шаўковая тасьма’, польск. życzka ’чырвоная стужка ці тасёмка’, балг. жичка ’нітка’ (Гераў). Параўн. славен. žica ’дрот’, серб.-харв. жи̏ца ’пасма, нітка, дрот, жыла’, балг. жѝца ’дрот’, разм. ’нітка’, дыял. ’сцябло гарбуза, кавуна і г. д.’, макед. жица ’нітка, дрот’, ’слой зямлі’, ’наследнік’. Прасл. *žika > *žica ’стужка, пасма, нітка’. Літ. gijà ’нітка ў аснове тканіны’, лат. dzija ’тс’, а таксама ’матуз для пад’ёму бортніка на дрэва’, вед. jiya ’цеціва’, ст.-іран. ǰiyā ’жыла’, грэч. βιός ’лук’. Узыходзіць да таго ж і.-е. кораня, што жыла (гл.): *g​u̯heiə‑, *g​u̯hī‑ ’жыла, стужка’. Покарны, 1, 489; Фасмер, 2, 57–58; БЕР, 1, 549; Брукнер, 669; Скок, 3, 679–680; Траўтман, 87. Корань g​u̯hī‑ атрымаў у слав. ‑k‑ (Мейе, Études, 209) і трансфармаваўся ў *ži‑k‑; з памянш. суфіксам *‑ьk‑ атрымліваецца жычка (форм. žica мае ‑c‑ па бадуэнаўскай палаталізацыі). Аб прасл. *žica ў суч. слав. мовах гл. Чумакова, Совещание по ОЛА (Ужгород, 25–28 сентября 1973 г.). Тезисы докладов. М., 1973, 80–82. Значэнне ’чырвоная стужка’ ў бел., укр., польск. сфарміравана, відаць, не незалежна, не выключана, што распаўсюджана з польск.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кнот

(польск. knot, ад с.-в.-ням. knote)

спецыяльная стужка для гарэння ў газавай лямпе, газніцы, свечцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сігналагра́ма

(ад сігнал + -грама)

носьбіт інфармацыі са зробленым на ім запісам сігналаў, напр. магнітафонная стужка, грампласцінка, кінастужка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

табулягра́ма

(ад лац. tabula = дошка, табліца + -грама)

папяровая стужка з літарным або лічбавым тэкстам, надрукаваным на табулятары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэні́т

(ад гр. tainia = стужка)

мінерал, які змяшчаецца ў жалезных метэарытах і з’яўляецца растворам нікелю ў жалезе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

капта́л

(ням. Kaptal, ад Kaptalband)

баваўняная або шаўковая стужка з патоўшчаным краем, якая служыць для змацавання кніжных аркушаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

sash

I [sæʃ]

n.

1) по́яс -а m.

2) сту́жка f.

II [sæʃ]

n.

вако́нная ра́ма, ра́ма ў шкляны́х дзьвяра́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аксамі́тавы, аксамі́тны sámten, Samt-; перан. Sámtweich;

аксамі́тная сту́жка Sámtband n -(e)s, -bänder;

аксамі́тны го́лас éine sámtweiche Stímme

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тонфі́льм

(ад тон + фільм)

1) стужка з запісам гуку; выкарыстоўваецца ў кінематаграфіі і радыёвяшчанні;

2) першапачатковая назва гукавога кінафільма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аксамі́тна, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Стужка з аксаміту. Гукан пільна агледзеў.. [Гарусевіча]. Як заўсёды, гарнітур быццам толькі што з-пад праса, чаравікі — з-пад аксаміткі чысцільшчыка. Шамякін.

2. звычайна мн. (аксамі́ткі, ‑так). Травяністая расліна сямейства складанакветных з жоўтымі або карычневата-пурпурнымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)