strata

strat|a

ж.

1. страта; згуба;

~a czasu — страта часу;

2. страта; урон; шкода; выдатак;

ponieść ~ę — панесці страты;

zyski i ~y — прыбыткі і страты (выдаткі);

~y w ludziach — чалавечыя страты; страты ў жывой сіле

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

брэш, ‑ы, ж.

1. Пралом, адтуліна, прабітая ў сцяне, у корпусе карабля і пад. артылерыйскім снарадам, мінай і пад. // Разрыў, парушэнне цэласнасці чаго‑н. Брэш у абароне праціўніка.

2. перан. Страта. Брэш у бюджэце.

•••

Прабіць брэш — панесці сур’ёзны ўдар, урон.

[Фр. brèche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уце́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Страта чаго‑н. у выніку выцякання, высыпання і пад. Уцечка вады. Уцечка газу.

2. перан. Перамяшчэнне, пераход на другое месца работы. Уцечка рабочай сілы. // Недазволенае распаўсюджанне якіх‑н. звестак. Уцечка інфармацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амаўро́з

(гр. amauros = цёмны, сляпы)

страта зроку, слепата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

расстройства, ✂, н.

  1. гл. расстроіць.

  2. Поўны беспарадак, замяшанне з прычыны парушэння строю (у 1 знач.).

    • Калона прыйшла ў р.

  3. Заняпалы стан, беспарадак з прычыны ўрону, дэзарганізацыі, беспарадку.

    • Р. у сям’і.
    • Р. у гаспадарчых справах.

  4. Захворванне, выкліканае парушэннем дзейнасці якіх-н. органаў.

    • Р. нерваў.

  5. Дрэнны настрой, страта душэўнай раўнавагі.

    • Не жыццё, а адно р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

bankruptcy

[ˈbæŋkrʌptsi]

n., pl. -cies

1) банкру́цтва n.

2) заняпа́д -у m., стра́та рэпута́цыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

bagatelny

малы; нязначны;

~a suma — нязначная сума;

~a strata — невялікая страта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

агеўзі́я

(ад а- + гр. geusis = смак)

страта смакавых адчуванняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэпалаталіза́цыя

(ад дэ- + палаталізацыя)

лінгв. страта мяккасці зычнымі гукамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ля́пка 1 ’насечка, метка на бервяне’ (Бяльк.) — як вынік дзеяння ад ля́паць 1 (гл.).

Ляпка 2 ’пройгрыш, страта’ (КТС — Дунін–Марцінкевіч). З лексікі карцёжнікаў. Да польск. lapa ’ашуканства’, якое з ням. Lappe ’разява, расцяпа’ (Варш. сл., 2, 684).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)