эспадраніст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які займаецца фехтаваннем на эспадронах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акрабат назоўнік | мужчынскі род

Цыркавы гімнаст, а таксама наогул спартсмен, які займаецца акрабатыкай.

|| жаночы род: акрабатка.

|| прыметнік: акрабацкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

алімпі́ец, -пійца, мн. -пійцы, -пійцаў, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: бог, жыхар Алімпа.

2. Спартсмен — удзельнік Алімпійскіх гульняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

аўтсайдэр, ‑а, м.

Каманда ці спартсмен, якія займаюць апошняе месца ў спаборніцтва.

[Англ. outsider.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юніёр, ‑а, м.

Малады спартсмен, дасягненні якога ацэньваюцца па асобаму ўзроставаму разраду.

[Лац. junior — малодшы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юніёр назоўнік | жаночы род

Спартсмен-юнак, удзельнік спаборніцтваў у сваёй узроставай групе.

  • Спартакіяда юніёраў.

|| жаночы род: юніёрка.

|| прыметнік: юніёрскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

underwater [ˌʌndəˈwɔ:tə] adj. падво́дны;

underwater sport падво́дны спорт;

an underwater sportsman спартсме́н-падво́днік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вадналы́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца вадналыжным спортам. Спаборніцтвы вадналыжнікаў.

|| ж. вадналы́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

тяжелове́с спорт. цяжкавагаві́к, -ка́ м.; спартсме́н ця́жкай вагі́, (об атлете) цяжкаатле́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

аўтараліст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Спартсмен, які спецыялізуецца па аўтаралі; удзельнік аўтаралі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)