акрабат назоўнік | мужчынскі род

Цыркавы гімнаст, а таксама наогул спартсмен, які займаецца акрабатыкай.

|| жаночы род: акрабатка.

|| прыметнік: акрабацкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аўтсайдэр, ‑а, м.

Каманда ці спартсмен, якія займаюць апошняе месца ў спаборніцтва.

[Англ. outsider.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юніёр, ‑а, м.

Малады спартсмен, дасягненні якога ацэньваюцца па асобаму ўзроставаму разраду.

[Лац. junior — малодшы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юніёр назоўнік | жаночы род

Спартсмен-юнак, удзельнік спаборніцтваў у сваей узроставай групе.

  • Спартакіяда юніёраў.

|| жаночы род: юніёрка.

|| прыметнік: юніёрскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

underwater [ˌʌndəˈwɔ:tə] adj. падво́дны;

underwater sport падво́дны спорт;

an underwater sportsman спартсме́н-падво́днік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тяжелове́с спорт. цяжкавагаві́к, -ка́ м.; спартсме́н ця́жкай вагі́, (об атлете) цяжкаатле́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

аўтараліст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Спартсмен, які спецыялізуецца па аўтаралі; удзельнік аўтаралі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаер, ‑а, м.

Спартсмен, які спецыялізуецца ў бегу ці гонках на доўгія дыстанцыі.

[Англ. stayer — вынослівы чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шабліст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які займаецца фехтаваннем на шаблях. Каманда шаблістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атлет назоўнік | мужчынскі род

  1. Спартсмен, які займаецца атлетыкай.

  2. Пра чалавека моцнага целаскладу, вялікай фізічнай сілы.

|| прыметнік: атлетычны.

  • А. склад цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)