спартсмен назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які займаецца спортам.

|| жаночы род: спартсменка.

|| прыметнік: спартсменскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

спартсме́н м. спортсме́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

спартсмен, ‑а, м.

Той, хто сістэматычна або прафесіянальна займаецца спортам. Адменны спартсмен, .. [Віташкевіч] праз які год едзе ў Мінск на лыжныя спаборніцтвы. Кавалёў.

[Англ. sportsman.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спартсме́н м Spórtler m -s, -;

спартсме́н-разра́днік Spítzensportler m, Léistungssportler m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

спортсме́н спартсме́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

малове́с спорт. (спартсме́н) мало́й вагі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

sportsman [ˈspɔ:tsmən] n. (pl. -men) спартсме́н; спарто́вец;

a first-grade sportsman спартсме́н-першаразра́днік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дзесяціборац назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, удзельнік дзесяціборства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

картынгіст назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен — удзельнік картынга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

каратыст назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які займаецца каратэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)