рарытэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.
Рэдкая рэч, якая ўяўляе сабой музейную каштоўнасць; рэдкасць. Калекцыя рарытэтаў.
[Ад лац. raritas, raritatis — рэдкасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сі́дар ‘мяшок’, ‘абед, які бяруць з сабой’ (Мат. Гом.), ‘заплечны мяшок або наогул усё тое, што вязеш з сабой’ (Ян.), ‘вялікая сумка, з якой арыштант вандруе па этапах’ (Наша Ніва, 1996, 2 верас.), сідор ‘клунак з ядою’ (Куч.). Паводле Барташэвіча (Rozprawy Slawistyczne, 1993, 7, 63 і наст.), рус. си́дор ‘мяшок’ ад уласнага імя Сидор < Исидор, параўн. больш матываванае ўкр. аргат. мі́хась, міха́лок ‘мех, мяшок’. Збліжэнне з уласным імем другаснае; з ідыш seder ‘святочная ежа, якую ў першыя дзве ночы Пасхі (пэйсаха) бяруць з сабой’, што з с.-гебр. seder ‘парадак’, параўн. Штэрн, Wörterbuch, 206. Рускае слова, хутчэй за ўсё, з беларускага сідар ці ўкраінскага сідор.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кане́чне.
1. пабочн. сл. Само сабой зразумела, без сумнення.
Я, к., нічога не ведала.
2. прысл. Абавязкова, што б ні здарылася.
К. я не паеду ў вёску.
3. часц. Так, вядома. — Ці маеце ахвоту падарожнічаць? — К!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
карэля́т, ‑а, М ‑ляце, м.
Кніжн. Адзін з суадносных, узаемна звязаных між сабой прадметаў, з’яў, паняццяў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перавадзі́ць, ‑ваджу, ‑водзіш, ‑водзіць; зак., каго.
Разм. Водзячы за сабой, прымусіць усіх, многіх пабываць дзе‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саманазіра́нне, ‑я, н.
Назіранне за самім сабой, за станам свайго здароўя, за думкамі, пачуццямі і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сцішэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Які сцішэў, прыціх. Імклівых маланак сцішэлы рой Нясуць тыя [кавальскія] рукі з сабой. Сіпакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
reservieren
[-vi:]
vt брані́раваць, пакіда́ць за сабо́й; трыма́ць у запа́се
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зна́чыць¹, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., каго-што.
1. Памячаць, ставячы знак, метку і пад.
З. старонкі.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вызначаць, указваць сабой шлях, дарогу і пад.
|| зак. пазна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
суджэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. У логіцы: форма мыслення, якая ўяўляе сабой спалучэнне паняццяў, з якіх адно (суб’ект) вызначаецца праз другое (прэдыкат).
2. Меркаванне, заключэнне аб чым-н., погляд на што-н.
Мець сваё с.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)