Verbum

самадастатко́вы, -ая, -ае.

1. Дастатковы для задавальнення сваіх патрэб.

2. Дастаткова значны сам па сабе, які валодае самастойным значэннем.

Самадастатковая велічыня.

саманадзе́йны, -ая, -ае.

Празмерна ўпэўнены ў самім сабе, які выражае такую празмерную ўпэўненасць.

С. чалавек.

С. адказ.

|| наз. саманадзе́йнасць, -і, ж.

зака́яцца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; -а́йся; зак.

Даць сабе абяцанне не рабіць што-н.

З. піць гарэлку.

|| незак. зака́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

заручы́цца¹, -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак., чым.

Загадзя забяспечыць сабе чыю-н. падтрымку, дапамогу.

З. падтрымкай сябра.

|| незак. заруча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

злара́дны, -ая, -ае.

Напоўнены злараднасцю, які заключае ў сабе злую радасць пры няшчасці іншых.

З. чалавек.

Злараднае пачуццё.

Зларадна (прысл.) смяяцца.

прыхарашы́цца, -рашу́ся, -ро́шышся, -ро́шыцца; зак. (разм.).

Апрануцца прыгожа, надаць сабе прыгажэйшы выгляд.

|| незак. прыхаро́швацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. прыхаро́шванне, -я, н.

тарфяны́, -а́я, -о́е.

1. Які змяшчае ў сабе торф.

Тарфяное балота.

2. Які звязаны са здабычай і апрацоўкай торфу.

Тарфяныя машыны.