1. Сеяць неспакой сярод каго‑н., уносіць разлад, неразбярыху. — Ты [Якім] зноў усіх баламуціш! — ускіпеў з яшчэ большай ярасцю Рыгорка.Дуброўскі.[Сцяпан:] — Я дык што? Я — нічога. Хведар усё. Ён людзей баламуціць.Асіпенка.// Бударажыць, хваляваць. Загараліся і беглі па жылках маладыя іскры. Будзілі, баламуцілі, падбівалі стары імпэт.Баранавых.
2. Зачароўваць, спакушаць. Чорт бы вас пабраў, дзяўчаты: баламуціце вы нашага брата і годзе!Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мітрэ́нга, ‑і, ДМ ‑рэнзе, ж.
Разм. Трывога, неспакой, сумятня, разлад. Там, на суседскім агародзе, перапалох, мітрэнга. — Анютка, галубка! Пакліч свайго Васіля, няхай бярэ пілу і сякеру і хутчэй бяжыць сюды!.. — на ўсю сядзібу лямантуе баба Алімпа.Васілевіч.[Грасыльда:] Заснуць я, сын, тады не магла. Такая мітрэнга ў вёсцы .. [Бацьку] у штаб да Міхала цягалі, на калені ставілі, аўтамат чорны да грудзей прыстаўлялі.Пташнікаў.Мітрэнга цэлая ўзнялася пасля слоў чарнявага.. Усе паўставалі, хто сядзеў. Ігнась паспрабаваў загаманіць, але яго не слухалі. Гаварылі ўсе.Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дысана́нс
(фр. dossonance, ад лац. dissonans = які па-рознаму гучыць)
2) перан. адсутнасць у чым-н. гармоніі, разлад, няўзгодненасць (напр. д. у працы).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
гемерало́пія
(ад гр. hemera = дзень + alaos = сляпы + ops, opos = зрок)
разлад зроку, які характарызуецца зніжэннем светлавой адчувальнасці; назіраецца пры некаторых захворваннях вачэй, недахопе вітаміну А ў арганізме; курыная слепата.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гласала́лія
(ад гр. glossa = мова + lalia = балбатня, пустаслоўе)
1) уласцівае культу некаторых рэлігійных сект выкрыкванне ў стане экстазу бязглуздых слоў, якое ўспрымаецца сектантамі як «богавяшчанне»;
2) мед.разлад маўлення.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
дысана́нс
(фр. dissonance, ад лац. dissonans = які па-рознаму гучыць)
2) перан. адсутнасць у чым-н. гармоніі, разлад, няўзгодненасць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Мітрэ́нга, мітрэнг̌а, мітрэнка, в.-дзв.мітрэга ’трывога, хваляванне, непакой, сумятня, разлад, турбота, шум, перапалох, перашкода, прыгода’, бялын. ’вечарынка, бяседа’ (ТСБМ, Нас., Касп., Янк. 1, Бір. Дзярж., Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ; гродз., З нар. сл.; рагач., КЭС; бялын., Нар. сл.), стол.замытрэ́шка ’непакой’ (Вярэніч, вусн. паведамл.), мітрэнжыцца, мітрэнжыць, ваўк.мярэжыць, чэрв.мітрэжыцца, трак.мітранг̌аваць ’трывожыць, адчуваць непакой, недамаганне’, ’марудзіць’, мітрэнжанне ’сварка’, ’перашкода’ (Нас., Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл., Нар. лекс.). З польск.mitręga ’перашкода’, ’цяганіна’ (Шатэрнік, 158; Пальцаў, Лекс. і грам., 38; Кюнэ, Poln., 77), якое ўтварылася пры дапамозе суф. ‑ęga ад mitr‑, роднаснага з mitwać ’блытаць’ mituś — гл. мі́тусь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
discord
[ˈdɪskɔrd]1.
n.
1) разла́д -у m., нязго́да f.; рознагало́сьсе n., разнабо́й -ю m.
2) Mus. дысана́нс -у m., несугу́чнасьць, несула́днасьць f.
3) ля́скат, бра́згат -у m.
2.
v.i.
не пагаджа́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
distemper
I[dɪˈstempər]1.
n.
1) саба́чая чума́
2) духо́вы разла́д, духо́вы заняпа́д
3) замяша́ньне n., разгу́бленасьць f.
2.
v.t.
расстро́йваць
II[dɪˈstempər]1.
n.
тэ́мпэра f. (фа́рба і малю́нак)
2.
v.t.
малява́ць тэ́мпэрай
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сва́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Рмн. ‑рак; ж.
Спрэчка, якая суправаджаецца крыкам, шумам і пад. Слова за слова — сварка разгаралася, як лясны пажар.Лынькоў.Свёкар не папускае.. [Любу] ў крыўду, але і яму абрыдне слухаць кожны дзень сварку і грызню.Васілевіч.// Абразлівыя словы, выразы; лаянка. Пайшлі праверкі і прамеры, Каб больш мець пэўнасці і веры І каб не выйшла перакосу І не зайсці ў чыю палосу, Во будзе крыку, будзе сваркі, — Няхай лепш цэлы будуць каркі.Колас.Не спрэчку трэба гнаць за дзверы, А, мабыць, сварку і разлад.Кусянкоў.
•••
Вязацца ў сваркугл. вязацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)