worst
[wɜ:rst]
1.
adj.
найго́ршы
2.
adv.
найго́рш
3.
n.
найго́ршы -ага m.
4.
v.t.
перамагчы́, узя́ць верх
The hero worsted his enemies — Геро́й перамо́г сваі́х во́рагаў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
змага́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.
1. з кім-чым, супраць каго-чаго або без дап. Весці барацьбу, спаборнічаць, супраціўляцца, імкнучыся перамагчы.
З. з ворагамі.
З. з канкурэнтамі.
Жыць і з.
2. з чым, супраць чаго. Імкнуцца знішчыць, выкараніць што-н.
З. з забабонамі.
З. супраць вайны.
3. за што. Дамагацца чаго-н., пераадольваючы перашкоды.
З. за свабоду.
4. з чым і без дап. Уступаць у сутыкненне (пра пачуцці, імкненні).
У ім радасць змагалася з зайздрасцю.
У душы змагаліся два пачуцці.
|| наз. змага́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вы́йграць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.
1. што і без дап. Набыць у выніку розыгрышу латарэі, перамагчы ў азартнай гульні.
В. мільён рублёў па аблігацыі.
2. што. Дамагчыся перамогі, узяць верх.
В. бой.
В. партыю ў шахматы.
В. справу.
3. што і без дап. Атрымаць выгаду, карысць, перавагу; выгадаць.
В. ад зніжэння цэн.
В. час.
4. перан., у чым. Атрымаць, заслужыць адабральную ацэнку.
В. у чыіх-н. вачах.
|| незак. выйграва́ць, -раю́, -рае́ш, -рае́; -раём, -раяце́, -раю́ць.
|| наз. вы́йгрыш, -у, м. (да 1—3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зду́жаць, зду́жваць
1. (перамагчы, асіліць) überwä́ltigen vt, bezwíngen* vt, überwínden* vt; fértig wérden (каго-н, што-н mit D);
2. (справіцца) bewältigen vt, scháffen vt; fértig wérden (mit D)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
аду́жаць
1. (перамагчы, адолець) überwä́ltigen vt, überwínden* vt; fértig wérden (каго-н, што-н mit D);
2. (справіцца з кім-н, чым-н) bewältigen vt; fértig wérden (mit D)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
неадо́льны, ‑ая, ‑ае.
Які цяжка, немагчыма пераадолець, перасіліць. Неадольны сон прычапіўся да хлопца. Колас. Сцёпка мог бы не ісці праз цэнтр горада, але неадольнае жаданне зірнуць на рэўком прымусіла яго павярнуць на галоўную вуліцу. Хомчанка. // Такі, якога цяжка, немагчыма адолець, перамагчы; магутны. Пошчак нарастаў і нарастаў, блізіўся. Неадольны, магутны. Зямля стагнала. Караткевіч. Правядзенне ленінскай нацыянальнай палітыкі згуртавала.. народы ў магутную неадольную сілу. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
verschlúcken
1.
vt
1) праглына́ць, глыта́ць
2) перамагчы́ (гнеў, прыкрасць, злосць)
2.
(sich) заглыну́цца, падаві́цца
(an D – чым-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адо́лець, -ею, -ееш, -ее; -ены; зак.
1. каго-што. Перамагчы ў барацьбе, асіліць.
А. ворага.
2. перан., што. Пераадолець якія-н. цяжкасці, перашкоды, справіцца з чым-н., перасіліць у сабе якія-н. пачуцці, жаданні; авалодаць чым-н., засвоіць і пад.
А. курс фізікі.
А. цяжкі экзамен.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., каго-што. Пра які-н. стан: цалкам ахапіць.
Клопаты адолелі яго.
4. каго-што. Дакучаючы, замучыць, пазбавіць спакою (разм.).
Машкара адолела, няма жыцця.
|| незак. адо́льваць, -аю, -аеш, -ае; наз. адо́льванне, -я, н.
|| наз. адо́ленне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
аблама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -ламі́; -лама́ны; зак.
1. што. Ломячы, аддзяліць частку, кавалак чаго-н.
А. сук.
А. лёд.
2. што. Паабломваць усё або многае.
А. сухія галінкі.
А. бэз.
3. перан., каго. З цяжкасцю ўгаварыць, пераканаць, а таксама перамагчы ўпартасць і пад. (разм.).
А. яго і зрабіць паслухмяным.
◊
Абламаць рогі каму (разм.) — уціхамірыць, утаймаваць, падпарадкаваць каго-н.
|| незак. абло́мваць, -аю, -аеш, -ае і абло́мліваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абло́м, -у, м. (да 1 і 2 знач.), абло́мванне, -я, н. (да 1 і 2 знач.) і абло́мліванне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
спра́віцца, спра́ўлюся, спра́вішся, спра́віцца; зак.
1. з чым і без дап. Змагчы, выканаць што-н. або, маючы сілы, зрабіць што-н.
С. да вечара.
С. з заданнем.
2. з кім-чым. Адолець у барацьбе, перамагчы каго-, што-н.
С. з ворагам.
С. з навалай.
3. Даведацца пра што-н.
С. ў адрасным бюро.
4. Схадзіўшы, з’ездзіўшы куды-н., вярнуцца назад (разм.).
С. туды і назад за суткі.
5. з кім. Зраўняцца з кім-н. (разм.).
У рабоце з ім і малады не справіцца.
|| незак. спраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)