вака́нтная паса́да vakánte [vɑ-] Stélle, fréie Plánstelle; únbesetztes Amt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
КУХМІ́СТАР,
пасада ў Польскім каралеўстве і ВКЛ (з канца 15 ст.). Першапачаткова К. загадваў прыдворнай кухняй і кухарамі. Ва ўрачыстых выпадках (элекцыя, прыём паслоў і інш.) асісціраваў за сталом каралю, вял. князю, распавядаючы пра стравы, што падаваліся. Намінальна кіраваў стольнікам, падстолім, крайчым, чашнікам, падчашым і піўнічым. Да 17 ст.пасада К. ператварылася ў дыгнітарскую, намінальную. У Рэчы Паспалітай да 1795 існавалі асобныя К. ВКЛ і Польшчы.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
сінеку́ра
(лац. sine cure = без клопату)
1) царкоўная пасада ў сярэдневяковай Еўропе, не звязаная з пэўнымі абавязкамі;
2) перан.пасада, якая добра аплачваецца і не патрабуе асаблівых турбот.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
вака́нтны
(ад вакансія)
свабодны, нікім не заняты (напр. в-ая пасада).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
censorship
[ˈsensərʃɪp]
n.
1) цэнзу́ра f.
2) паса́да цэ́нзара, цэ́нзарства n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вака́нсія, ‑і, ж.
Незанятая пасада, свабоднае месца ў штаце якой‑н. установы. [Селядцоў:] — Можа хочаце перайсці на працу да станка? Ёсць свабодныя вакансіі.Пестрак.
[Фр. vacance з лац.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вака́нсія
(фр. vacance, ад лац. vacans = які пустуе, незаняты)
незанятая пасада ва ўстанове.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Nébenamt
n -(e)s, -ämter паса́да па сумяшча́льніцтву
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ВА́ХМІСТР
(ням. Wachtmeister),
званне (чын) і пасада малодшага каманднага саставу ў кавалерыі і коннай артылерыі рус. арміі, а таксама жандармерыі. У інш. родах войск адпавядаў чыну фельдфебеля.