дысфу́нкцыя
(ад дыс- + функцыя)
парушэнне, разлад функцый органа або арганізма.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дысгармо́нія, ‑і, ж.
1. Парушэнне або адсутнасць гармоніі, бязладнае гучанне; немілагучнасць.
2. перан. Разлад, няўзгодненасць, разыходжанне чаго‑н. з чым‑н. На белым кані, малады і радасны, Станіслаў Югкевіч уносіў дысгармонію ў абставіны. Мікуліч.
[Ад грэч. dys і harmonia— сугучнасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
obraza
ж.
1. абраза, знявага; крыўда;
obraza majestatu — абраза вялікасці;
obraza sądu — абраза суда;
2. парушэнне; правіннасць;
obraza moralności — парушэнне правіл маралі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
перало́м, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Месца, па якім што-н. пераламана.
Змацаваць вясло на пераломе.
2. Парушэнне цэласці косці ў чалавека, жывёліны.
Закрыты п. бядра.
Асколачны п. косці.
3. перан. Рэзкая змена ў развіцці чаго-н.
П. у жыцці.
На пераломе.
|| прым. перало́мны, -ая, -ае (да 3 знач.).
П. перыяд гісторыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
blithe [blaɪð] adj.
1. (for/of) нядба́лы; бестурбо́тны, бесклапо́тны;
blithe disregard of the rule гру́бае парушэ́нне пра́віла
2. lit. шчаслі́вы, вясёлы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
outrage1 [ˈaʊtreɪdʒ] n.
1. абурэ́нне, гнеў, пачуццё знява́гі
2. парушэ́нне зако́на/прысто́йнасці; ганьбава́нне;
an outrage against humanity злачы́нства су́праць чалаве́цтва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wrongdoing [ˈrɒŋˌdu:ɪŋ] n. fml
1. парушэ́нне (парадку)
2. ке́пскі ўчы́нак, праві́ннасць;
Such wrongdoings should be punished. За такія паводзіны трэба караць.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
неўрапа́тыя
(ад неўра- + -патыя)
парушэнне дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы ў чалавека.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
бясчы́нства, ‑а, н.
Грубае парушэнне парадку, агульнапрынятых нормаў; вельмі благі, непрыстойны ўчынак. [Скуратовіч:] — Вы думаеце, гэта адно каля нас робіцца такое бясчынства? Вы не чулі, што ў горадзе парабілася? .. Прадразвёрснага камісара ў гэтую самую ноч забілі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыскваліфіка́цыя, ‑і, ж.
Кніжн. Аб’яўленне каго‑н. няздольным або непрыгодным для пэўнай работы, спецыяльнасці; пазбаўленне кваліфікацыі. // Страта кваліфікацыі, умення выконваць пэўную работу. // Пазбаўленне спартсмена або каманды права ўдзельнічаць у спартыўных спаборніцтвах за парушэнне правіл спартыўнай этыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)