пракало́ць, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак.

1. што. Праткнуць наскрозь, навылет чым‑н. вострым, колючым. Мех быў праколаты ля завязкі як нажом: пракалолі, мусіць, немцы, калі выскачылі былі з сосніку. Пташнікаў. Вастраверхія елкі імкнуліся ўгару, нібы хацелі пракалоць блакітнае неба. Чарнышэвіч. // Колючы, пранікнуць куды‑н. або даць выйсце чаму‑н. Пракалоць пухір. // Утварыць (адтуліну) пры дапамозе чаго‑н. вострага, колючага. Хітры Зорах .. непрыкметна пракалоў сцізорыкам дзірку ў мяшку. Бядуля.

2. каго. Раніць каго‑н. колючай зброяй. Пракалоць штыком. □ Як толькі машыніст узяўся за рэгулятар і павярнуў, яго навылёт пракалоў клінок дзянікінца. Барашка. // што. Параніць, зрабіўшы пракол. [Палотны] рассцілалі на росным лузе ці на атаве, і па доўгай палатнянай дарожцы можна было бегчы ва ўвесь дух, не баючыся пракалоць аб іржэўнік ногі. Навуменка.

3. перан.; каго-што. Пранікнуць, прайсці наскрозь; пранізаць. На твары калючая ўсмешка, так і праколе, здаецца, навылет і Зэнку і гаспадара. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

durchschauen

I dúrchschauen

vi глядзе́ць (праз што-н.)

durchs Férnrohr ~ — глядзе́ць праз падзо́рную трубу́

II durchscháuen

vt ба́чыць наскро́зь, разга́дваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

простре́ливать несов., в разн. знач. прастрэ́льваць;

простре́ливать наскво́зь кого́-, что-л. прастрэ́льваць наскро́зь (навылёт) каго́-, што-не́будзь;

простре́ливать ружьё разг. прастрэ́льваць ружжо́;

простре́ливать пози́ции врага́ фла́нговым огнём воен. прастрэ́льваць пазі́цыі во́рага фла́нгавым агнём;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пронза́ть несов.

1. прані́зваць, праціна́ць; (прокалывать) прако́лваць, прабіва́ць;

пронза́ть наскво́зь прані́зваць (праціна́ць, прако́лваць, прабіва́ць) наскро́зь;

2. перен. прані́зваць; (пронимать) прайма́ць; (о чувстве, мысли и т. п. — ещё) праціна́ць, ахо́пліваць, уража́ць, рэ́заць; см. пронзи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пранасі́ць сов., в разн. знач. проноси́ть;

цэ́лы дзе́нь ~сі́ў кні́гу і вярну́ў наза́д — це́лый день проноси́л кни́гу и возврати́л наза́д;

пяць гадо́ў ~сі́ў паліто́ — пять лет проноси́л пальто́;

п. падэ́шву наскро́зь — проноси́ть подо́шву наскво́зь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакусі́ць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак.

1. што. Кусаючы, раздзяліць напалам, на часткі. Перакусіць нітку. Перакусіць саломінку. // Перарэзаць шчыпцамі, кусачкамі. Перакусіць дрот. // Пракусіць наскрозь. Воўк перакусіў горла каню.

2. чаго і без дап. З’есці чаго‑н. нямнога, паесці збольшага, наспех; закусіць. Хадакі прыселі на лаўцы каля плота, дасталі з торбы хлеб і па скрыліку сала, каб перакусіць з дарогі. Пальчэўскі. Абедаць не было калі. Селі перакусіць перад тым як класці вазы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затка́ць, ‑тку, ‑тчэш, ‑тчэ; ‑тчом, ‑тчаце; зак., што.

1. Пакрыць тканым узорам. Заткаць настольнік арнаментам. // перан. Заплесці, зацягнуць густой сеткай чаго‑н. Павук заткаў вугал павуцінай. // перан. Пакрыць сабой, схаваць пад сабой. Тонкія белыя воблачкі заткалі сонца і самі наскрозь пачырванелі. Хомчанка. Цягучая цемень ночы заткала месячык у небе. Нікановіч.

2. Паставіўшы кросны, крыху паткаць, праткаць вузкую палоску. Загнаць кросны.

3. у што. Увесці ткучы; уткаць. Заткаць чырвоную нітку ў бераг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прае́сці

1. (наскрозь) zerfréssen* vt, zernágen vt; dúrchnagen vt (прагрызці);

2. (кіслатой і г. д.) zerfréssen* vt, zersétzen vt; dúrchbeizen vt, ätzen vt;

3. разм. (патраціць) für das Éssen áusgeben* [verwénden*]; verzéhren vt (з’есці)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

schwítzen

vi, vt паце́ць

vor Angst ~ — адчува́ць пані́чны страх

am gánzen Körper ~ — прапаце́ць наскро́зь

j-n ~ lássen* — увагна́ць каго́-н. у пот

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ніза́ць, ніжу, ніжаш, ніжа; незак., што.

1. Набіраць, насаджваць падрад на нітку, дрот і пад. Нізаць сушаныя грыбы. □ Дзядзька пакінуў нізаць тытунь, глянуў у акно. С. Александровіч.

2. перан. Лёгка падбіраць, спалучаць адно з другім (пра словы, рыфмы і пад.). Ніжа без перадыху Сцяшынская слова на слова. Б. Стральцоў.

3. перан. Пранізваць, працінаць наскрозь. Яшчэ да таго як сяло апаноўваў шумны лівень, неба над прыціхлымі хатамі і агародамі нізалі стрэлы маланак. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)