Вызваліць ад упакоўкі. — Ці не лепш было б усё ж распакаваць .. [прыёмнік] загадзя і .. пусціць у эксплуатацыю на вечары?Якімовіч.// Расклаўшы, выняўшы што‑н. спакаванае, апаражніць (чамадан, сумку і пад.); вызваліць ад упакоўкі. Пакуль Іра сядзела на дзяжы, я распакаваў чамадан і пачаў раздаваць падарункі.Сабаленка.[Вадзім Іванавіч] распакаваў свой рукзак і на здзіўленне ўсім дастаў адтуль не турысцкую амуніцыю, а паходную радыёстанцыю.Шыловіч.Урэшце [зямляк] устаў, распакаваў свой пак, дастаў раманаўскі кажух, зімовую шапку — ды на сябе.Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Überráschung
f -, -en
1) неспадзява́нка, нечака́насць, сюрпры́з
~en sind fällig — магчы́мы (уся́кія) нечака́насці
zu méiner größten ~ — на маё веліза́рнае здзіўле́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wonder1[ˈwʌndə]n.
1.здзіўле́нне;
look in wonder глядзе́ць са здзіўле́ннем
2. цуд, дзі́ва
♦
do/work wonders твары́ць/рабі́ць цу́ды;
it’s a wonder that… дзі́ва, што…;
no/little won der that… не дзі́ва/ма́ла дзі́ва, што;
wonders will never cease свет по́ўны цу́даў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
зла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.
1.што. Зрабіць, пабудаваць. Той госць, чужак, памог старому Зямлянку зладзіць у гары.Колас.//перан. Арганізаваць, зрабіць (банкет, вяселле і пад.). Яшчэ большы гонар займеў стары, калі сын на здзіўленне вяскоўцам з тутэйшай настаўніцай гладзіў вяселле.М. Стральцоў.
2. Справіцца, саўладаць з кім‑, чым‑н., даць рады каму‑н. — [Карней] баіцца, што Клаўдзя без яго з каровамі не зладзіць.Шамякін.Дождж прайшоў — І з сэрцам зладзіць цяжка: Птушкай рвецца ў чыстае раздолле!Гілевіч.
3.што. Зрабіць узгодненым, стройным. — А вы ўжо добра зладзілі свае галасы! — раптам кінуў Анатоль, узняўшы галаву.Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пуці́на, ‑ы, ж.
1.Спец. Сезон масавай лоўлі рыбы. Зімовая пуціна. □ Адкрытая вада, навігацыя, лоўля рыбы з адкрытай вады — для рыбака змяшчаецца ў адным ёмкім слове — пуціна.«Маладосць».
2.Паэт. Тое, што і пуцявіна. Люблю, не знаючы пуціны, Ісці праз лес, балота, гаць, Мінаць квяцістыя нізіны, Пад грушай ў полі спачываць.Жылка.Усе гэтыя мучанікі за праўду выклікалі здзіўленне і глыбокае спачуванне і з непераможнаю сілаю хілілі на тую цярністую пуціну пакуты, па якой ішлі яны.Колас.Кожны з вядучых пісьменнікаў ішоў тут — у залежнасці ад уласнага таленту — рознымі пуцінамі.Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
god[gɒd]n.
1. бог, бажаство́
2. God Бог, Усявы́шні;
the Almighty God Усёмагу́тны Бо́жа;
God (alone) knows адна́му бо́гу вядо́ма;
God forbid не дай бог/бо́жа;
thank God дзя́куй бо́гу/сла́ва бо́гу;
Oh God!/My God!/Good God! (перадае здзіўленне, злосць і да т.п.) бо́жа!/бо́жа мой!/бо́жухна!
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
whatever1[wɒtˈevə]pron.
1. усё, што; любы́;
Eat whatever youlike. Eш, што хочаш.
2. што б ні, які́ б ні;
Keep calm whatever happens. Будзь спакойным, што б ні здарылася.
3. што ж (выражае здзіўленне);
Whatever is it? Што ж гэта такое?
♦
or whatever або́ што-н. падо́бнае
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ба1 выклічнік, які выказвае здзіўленне (Бяльк.). Рус.ба, укр.ба, балг.ба, серб.-харв.ба ’тс’. Першасны выклічнік, вядомы і ў іншых мовах (параўн. ням.ba, франц.bah, тур.ba). Гл. Бернекер, 36; Праабражэнскі, 1, 10; Фасмер, 1, 99; БЕР, 1, 22. Параўн. ба2. Памылкова Макарушка, Словар, 4 (запазычанне з тур. мовы).
Ба2 злучнік, гл. КЭС. Магчыма, захаваўся ў бел. са значэннем ’каб, калі б’ (Нас.: «Ба, калі б гэта спраўдзілася»). Укр.ба, польск.ba, чэш.ba, славац.ba ’нават’. Слав.ba, роднаснае літ.bà, лат.ba, ст.-грэч.φή, ст.-іран.bā, гоц.ba. Іншая аблаутная форма гэтага злучніка — слав.bo ’таму што’ (гл.). Бернекер, 36; Траўтман, 22 і наст.; Фасмер, 1, 99; Махэк₂, 39; Слаўскі, 1, 24; параўн. таксама Развадоўскі, RO, 1, 102. Да праформы (*bо : *bā) і ўжывання злучніка гл. Шавялоў, Prehistory, 117. Брукнер (9) дапускае магчымасць ідэнтычнасці паходжання ba1 і ba2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
grief[gri:f]n.
1. (over, at) скру́ха, марко́та, боль, сму́так
2. го́ра; няшча́сце; бяда́
♦
come to griefinfml
1) не здзе́йсніцца, правалі́цца;
His plans came to grief. Яго планы не здзейсніліся.
2) апыну́цца ў бядзе́;
The expedition shortly came to grief. Хутка экспедыцыя апынулася ў бядзе;
Good grief!infml (перадае здзіўленне) Бо́жухна мой!
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)