Verbum

grief [gri:f] n.

1. (over, at) скру́ха, марко́та, боль, сму́так

2. го́ра; няшча́сце; бяда́

♦

come to grief infml

1) не здзе́йсніцца, правалі́цца;

His plans came to grief. Яго планы не здзейсніліся.

2) апыну́цца ў бядзе́;

The expedition shortly came to grief. Хутка экспедыцыя апынулася ў бядзе;

Good grief! infml (перадае здзіўленне) Бо́жухна мой!