◎ Ладна́ць ’рыхтаваць, напр., драбіны, косы’ (паўд.-усх., КЭС), укр. ладнати ’тс’, ’збіраць (у дарогу) © рус. ладнаць ’рыхтаваць, ладзіць, рамантаваць’. Запазычана з украінскай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

montować

незак. манціраваць; збіраць;

montować film — манціраваць фільм

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gromadzić

незак.

1. збіраць; накопліваць;

2. засяроджваць, канцэнтраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

засаката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.

Пачаць сакатаць. // Азвацца сокатам; прасакатаць. Куры дружна засакаталі і гэтак жа дружна пачалі збіраць.. зярняткі. Рылько. Недзе за лесам засакатала некалькі кулямётаў, і зноў усё сціхла. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gather [ˈgæðə] v.

1. (in, up) збіра́ць; збіра́цца;

gather flowers/crops/information/facts збіра́ць кве́ткі/ураджа́й/інфарма́цыю/фа́кты;

A crowd gathered. Сабраўся натоўп.

2. (from) рабі́ць высно́ву;

I gather he is ill. Відаць, ён хворы.

3. павялі́чваць;

gather speed набіра́ць, павялі́чваць ху́ткасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вяршо́к ​1, ‑шка, м.

Мера даўжыні, роўная 4,4 см, якой карысталіся да ўвядзення метрычнай сістэмы.

вяршо́к ​2, ‑шка, м.

1. Верхняя частка чаго‑н.; верх, верхавіна. Вяршок дрэва. □ Здалёк бабкі здаваліся прысадзістымі белымі кустамі з завостранымі вяршкамі. Якімовіч. Маладыя яблынькі адно самымі вяршкамі выглядалі паверх жыта. Чорны.

2. толькі мн. (вяршкі́, ‑оў). Тлусты верхні слой на малацэ, якое адстоялася; смятанка. [Нявестка:] — Кожны дзень хтосьці з’ядаў вяршкі ў збанках з малаком. Пальчэўскі.

•••

Збіраць вяршкі з чаго гл. збіраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малі́ны, ‑лін.

1. Кустовая ягадная расліна сямейства ружакветных. Па вішнях і яблынях сонца разліта, Яно над кустамі парэчак, малін. Броўка.

2. зб. Пахучыя салодкія ягады гэтай расліны, звычайна цёмна-чырвонага колеру. Збіраць маліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сураджа́ць ’збіраць, рыхтаваць (у дарогу)’ (віц., Рам.; Нар. Гом., Ян.), суріджа́ць ’тс’ (Бяльк.), сураджа́ннік ’той, хто збірае, рыхтуе’, сураджа́цца ’збірацца, рыхтавацца’ (Гарэц.). Да рад, радзіць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pflücken

vt рваць, зрыва́ць, збіра́ць (плады, кветкі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шліхтава́ць ​1, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец. Прамочваць, насыпаць шліхтай ​1. Шліхтаваць вяроўку. Шліхтаваць тканіну.

шліхтава́ць ​2, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Складваць, збіраць што‑н. у шліхту ​2. Шліхтаваць торф. Шліхтаваць дошкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)