belébt

a

1) ажыўлены, жва́вы, жывы́

2) мнагалры́ны, шу́мны (пра вуліцу i г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lebéndig

1.

a

1) жывы́

2) по́ўны жыцця́, жва́вы

2.

adv жва́ва, ажыўлена

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nimble

[ˈnɪmbəl]

adj.

1) увішны́, жва́вы, шу́стры; шпа́ркі

2) ке́млівы, ця́млівы, ху́ткі на адка́з; разу́мны

a nimble mind — жывы́ ро́зум

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brisk [brɪsk] adj.

1. жва́вы, шпа́ркі;

a brisk demand вялі́кі по́пыт;

a brisk fire я́ркі аго́нь;

at a brisk pace ху́ткімі кро́камі

2. све́жы (пра паветра); мо́цны (пра вецер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sanguine [ˈsæŋgwɪn] adj. fml сангві́нічны, жва́вы; жыццяра́дасны;

a sanguine person сангві́нік;

be sanguine of success цвёрда спадзява́цца на по́спех;

be/feel sanguine about the future быць упэ́ўненым у бу́дучыні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

speedy [ˈspi:di] adj.

1. ху́ткі, жва́вы, шпа́ркі;

speedy hands спры́тныя ру́кі;

I wish you a spe edy recovery. Жадаю табе хутка паправіцца.

2. неадкла́дны, безадкла́дны;

a speedy reply неадкла́дны адка́з

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уві́шны

1. (спрытны ў рухах, у дзеянні) gewándt, geschíckt; behänd(e) (кемлівы, жвавы); flink, húrtig (хуткі, шпаркі); geschwínd, wéndig (рухавы);

2. (вынаходлівы, хітры) erfínderisch, erfíndungsreich; fíndig; schlau, lístig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ла́сы, ‑ая, ‑ае.

1. Вельмі смачны. Ласы кусок.

2. на што, да каго‑, чаго‑н. Які мае асаблівую цягу да каго‑, чаго‑н.; прагны, сквапны. Жвавы, гладкі конік рупліва перабіраў нагамі і весела ёкаў: відаць, не толькі сенам кормлены, але і да аўса ласы. Новікаў. Ласы на чужыя прыпасы. Прыказка. // Разм. Які выражае ахвоту, захапленне, прагнасць; ахвочы. Гаспадар .. таксама меў ласае вока на дачку пана каморніка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разва́жлівы, ‑ая, ‑ае.

1. Які любіць падумаць, разважыць, дзейнічае правільна і разумна. Мірон быў больш разважлівы, спакойны хлопец, а Віктар — жвавы, імклівы. Маўр. — Яна [маці] жанчына разумная, разважлівая, ведае, што да чаго і як... Сачанка.

2. Які выяўляе разважлівасць, здольнасць разважаць. Гарачаму па натуры, рамантычнаму Валерыю якраз і не хапала яснага, разважлівага розуму і арганізатарскіх здольнасцей Кастуся Каліноўскага. Якімовіч. Крокі ў Сцяпана Захаравіча шырокія, цвёрдыя, гаворка разважлівая. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sprítzig

a

1) шыпу́чы, пе́ністы

~er Wein — шыпу́чае віно́

2) дасці́пны, тра́пны; жва́вы, рэ́звы, гарэ́злівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)