*Сце́жа, стэ́жа: на всю стэжу ’насцеж’ (драг., З нар. сл.), параўн. укр. валын. на ўсю стежу ’тс’, рус. стежь, стежью ’тс’, польск. na ścieżą ’тс’. Першапачаткова, відаць, сцеж(а)/стэж(а) ’шула, слуп’ (да семантыкі параўн. пятнік ’вушак’: на ўвесь пятні́к ’насцеж’), што да *stežь ’кол, друк’ (гл. насцеж), параўн. славен. stẹ̑zje ’кол у стозе’ (гл. Сной у Бязлай, 3, 317), роднаснае *stežajь, * stežerъ, гл. сцежая, сцежар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пра́вы

1. recht;

па пра́вую руку́ zur réchten Hand, rechts, zur Réchten, réchter Hand;

2. паліт recht; réchtsgerichtet;

пра́выя па́ртыі Réchtsparteien pl;

пра́вы друк Réchtspresse f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перыяды́чны

(гр. periodikos)

1) які паўтараецца праз пэўныя прамежкі часу (напр. п-ыя дажджы);

2) які выдаецца праз пэўныя прамежкі часу;

п. друк — газеты, часопісы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

łam, ~u

м. друк. слупок, калонка;

na ~ach prasy — на старонках газет

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łamacz

м.

1. тэх. драбілка;

łamacz lodów — ледакол;

2. друк. метранпаж, вярстальшчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дубьё ср., собир.

1. друкі́, -ко́ў, ед. друк, род. друка́ м., калы́, -ло́ў, ед. кол, род. кала́ м.;

2. прост., бран. дуб’ё, -б’я́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

низово́й в разн. знач. нізавы́;

низова́я мете́ль нізава́я мяце́ліца;

низова́я печа́ть нізавы́ друк;

низово́й рабо́тник нізавы́ рабо́тнік;

низово́й аппара́т нізавы́ апара́т;

низовая организа́ция нізава́я арганіза́цыя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збро́я

(польск. zbroja)

1) прылада, рэч для нападу ці абароны (напр. халодная з., агнястрэльная з.);

2) перан. сродак, спосаб для дасягнення, здзяйснення чаго-н. (напр. друк — магутная з.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дреко́лье и Дреко́лья ср., собир., уст. друкі́, -ко́ў, ед. друк, род. дру́ка м., ко́лле, -лля, ед. кол, род. кала́ м.; дручкі́, -ко́ў, ед. дручо́к, -чка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэгістра́тар, ‑а, м.

1. Службовая асоба ва ўстанове, якая праводзіць рэгістрацыю каго‑, чаго‑н. «Кінь, дачушка, — кажа [маці], — галаву скруціш. Лепш ідзі да нас у бальніцу за рэгістратара». Грахоўскі. // Той, хто рэгіструе каго‑н., адзначае яўку каго‑н. Адзначыцца ў рэгістратара.

2. перан. Той, хто адзначае, канстатуе бягучыя з’явы, падзеі. Наш друк, радыё і тэлебачанне не павінны быць толькі рэгістратарамі новых станоўчых з’яў жыцця. «Звязда».

•••

Калежскі рэгістратар — першы, ніжэйшы цывільны чын у дарэвалюцыйнай Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)