imbecility

[,ɪmbəˈsɪləti]

n., pl. -ties

1) недаразьві́тасьць, ту́пасьць f.

2) вялі́кая дурно́та

3) глу́пства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stupidity

[stuˈpɪdəti]

n., pl. -ties

1) ту́пасьць, дурно́та, бязглу́здасьць f.

2) ду́расьць f., глу́пства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Драбні́ца ’дробязь; глупства’ (БРС, Касп.). Слова вядома і з канкрэтным значэннем ’акалот’ (Шатал.), ’дробная салома’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. укр. дрібни́ця ’дробязь; глупства’, ст.-рус. дробьница ’дробны жэмчуг’, балг. дробни́ца ’груша (дрэва) з дробнымі пладамі’ і г. д. (агляд значэнняў у слав. мовах гл. у Трубачова, Эт. сл., 5, 121). Прасл. *drobьnica — утварэнне з суф. *‑ica ад прыметніка *drobьnъ (ад асновы *drob‑; гл. драбі́ць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пусця́к ’нежылое памяшканне’ (шчуч., Сл. ПЗБ), на пусцяка́ ’ўпустую’ (Ян.), параўн. рус. пустя́к ’дробязь, глупства’ і бел. пусцяко́віна ’тс’ (< рус.). Ад пусты́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыдзі́ра, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Прыдзірлівы чалавек. Адны знаходзілі.. [інспектара] чалавекам, з якім яшчэ жыць можна; другія ж, наадварот, даводзілі, што ён — прыдзіра, з кожнага глупства робіць цэлую справу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

idiotyzm, ~u

м.

1. мед. ідыятызм, ідыятыя;

2. ідыятызм, глупства, бязглуздасць;

gadać ~y — гаварыць глупства, плесці лухту;

stek ~ów — поўная бязглуздасць; суцэльная лухта;

to jest idiotyzm! — глупства!; лухта!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дурні́цы мн. разм.

1. Súmpfheidelbeeren pl;

ісці́ па дурні́цы Súmpfheidelbeeren súchen géhen*;

2. (глупства):

вярзці́ дурні́цы dúmmes Zeug réden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Балаба́ніць ’барабаніць; стукаць; гаварыць голасна; гаварыць глупства’ (Нас., Шат.), балаба́н ’пустамеля, балбатун’ (Нас.). Такога ж гукапераймальнага паходжання, як і балабо́ніць (гл.). Падрабязней гл. пад бала́каць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Nárrheit

f -, -en

1) глу́пства, дурната́ [дурно́та]

2) дзіва́цтва, штука́рства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spieleréi

f -, -en гульня́, ігра́; пагардл. балаўство́; дро́бязь, глу́пства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)