віна́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. уст. Вінная бутэлька, пасудзіна для віна. Пракоп дастаў з аднае кішэні вінарку чырвонага. Вітка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спіртава́нне, ‑я, н.
Спец. Увядзенне ў вінаградны сок, які знаходзіцца ў стане браджэння, спірту з мэтай павелічэння моцнасці віна і захавання ў ім цукру.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
lees [li:z] n. pl. аса́дак (віна ў бутэльцы або бочцы);
drink/drain to the lees вы́піць да дна
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
retort2 [rɪˈtɔ:t] v. адка́зваць рэ́зка; “It’s all your fault,” he retorted. «Гэта цалкам твая віна», − адрэзаў ён.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
кі́лік
(гр. kyliks)
старажытнагрэчаскі гліняны сасуд для піцця віна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
медаву́ха, ‑і, ДМ ‑вусе, ж.
Разм. Хмельны напітак з мёду. Гаспадар наліваў у шклянку то самагонкі, моцнай, як агонь, то медавухі, то віна. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
венге́рскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да Венгрыі і венграў. Венгерская мова. Венгерская культура.
2. у знач. наз. венге́рскае, ‑ага, н. Гатунак вінаграднага віна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Развіні́чыцца ’разбэсціцца’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, мае сувязь з віно́ або з віна́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
праві́ннасць, ‑і, ж.
Дрэнны ўчынак; віна. — Спроба залезці ў клуб — не адзіная правіннасць Сцяпана Грыбоўскага. Курто. Была.. [маці] крыклівая і не даравала мне нават маленькай правіннасці. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
біткі́, ‑оў; адз. біток, ‑тка, м.
Круглыя катлеты з адбіўнога або сечанага мяса. У сталоўцы .. [Пятро] выпіў шклянку чырвонага віна і закусіў халаднавата-цвёрдымі біткамі. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)