schläfrig

a

1) со́нны, санлі́вы

ich bin ~ — мяне́ хі́ліць на сон

2) вя́лы, ляні́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schléppend

a

1) мару́длівы, паво́льны; вя́лы (непаваротлівы)

2) зацяжны́

éine ~e Kránkheit — зацяжна́я хваро́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

flabby

[ˈflæbi]

adj.

1) адві́слы, абві́слы, мя́ккі; вя́лы (пра це́ла)

flabby cheeks — адві́слыя шчо́кі

2) слабы́

a flabby nature — слабы́ хара́ктар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Ле́мзаць 1 ’балбатаць’ (шчуч., З нар. сл.). Балтызм. Параўн. літ. lemzyti ’тс’.

◎ Лемзаць 2 ’павольна з неахвотай есці’ (ТС, Сержп. Грам.). Укр. лемзати ’тс’. Відавочна, балтызм, адпаведнікам якога ў літ. мове з’яўляюцца lėmza, lėmzė ’павольны, вялы чалавек’, lėmžii ’лізаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пру́гкі ’які хутка прымае першапачатковую форму пасля сціскання або згінання, пруткі, нядрузлы, не вялы; крамяны, моцны’ (ТСБМ, беласт., Сл. ПЗБ). Да пруг (гл.), пру́га ’моцна, туга’ (Нас.), параўн. рус. упру́гий ’пругкі’, а таксама словаўтваральную паралельнасць пруг//пру́гкі, прут//пру́ткі, пруд//пру́дкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дру́злы

1. (гнілы, трухлявы) morsch, welk, schlaff; bröckelig (рассыпісты);

2. (азызлы, вялы, рыхлы) schlaff; welk (твар); beléibt, mit éinem Schmérbauch;

3. перан. (бязвольны) wíllensschwach

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

lax

a

1) вя́лы, дру́злы, сла́бы

2)

~e Sítten — распу́шчаныя но́равы

~e Morál — хі́сткая мара́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bequém

a

1) зру́чны, уту́льны

2) ляні́вы, запаво́лены, вя́лы, іне́ртны

es sich ~máchen — ула́джвацца зру́чна [ёмка]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bloodless

[ˈblʌdles]

adj.

1) бяскро́ўны; бляды́

a bloodless victory — перамо́га без праліцьця́ крыві́

2) без энэ́ргіі, вя́лы, без жыцьця́

3) бязду́шны, хало́дны; нячу́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

недапе́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад недапячы.

2. перан.; у знач. прым. Разм. Недастаткова падрыхтаваны да якой‑н. працы; малавопытны. Калі падчас трапіцца які-небудзь крыху недапечаны трактарыст, то мала карысці. Кулакоўскі.

3. перан.; у знач. прым. Разм. Вялы, бязвольны. — Слухай, Андрэй, — сказаў [Тамаш], падышоўшы. — Чаго ты ляжыш? Не выспаўся, ці што? Нешта ты апошнія дні як недапечаны. Што з табою, скажы. Чарнышэвіч. // Прыдуркаваты. Недапечаны хлапец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)