вя́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вя́лы вя́лая вя́лае вя́лыя
Р. вя́лага вя́лай
вя́лае		 вя́лага вя́лых
Д. вя́ламу вя́лай вя́ламу вя́лым
В. вя́лы (неадуш.)
вя́лага (адуш.)		 вя́лую вя́лае вя́лыя (неадуш.)
вя́лых (адуш.)
Т. вя́лым вя́лай
вя́лаю		 вя́лым вя́лымі
М. вя́лым вя́лай вя́лым вя́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вя́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў свежасць, звяў (пра расліны).

Вялая трава.

2. перан. Пазбаўлены бадзёрасці, энергіі.

В. працаўнік.

В. настрой.

|| наз. вя́ласць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вя́лы

1. (утративший свежесть, упругость) вя́лый, дря́блый;

2. перен. вя́лый; безжи́зненный; неживо́й;

вя́лая рабо́та — вя́лая рабо́та;

вя́лая ігра́ піяні́ста — вя́лая (безжи́зненная) игра́ пиани́ста;

3. (о растениях) увя́дший, вя́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вя́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў свежасць, звяў (пра расліны). Вялая трава.

2. перан. Пазбаўлены энергіі, бадзёрасці, жвавасці; млявы. Вялыя рукі. Вялы позірк. □ Вялыя з холаду мурашкі поўзалі па каструбаватай кары. Чорны.

3. Друзлы. [Стары] доўга размінаў вялымі дзёснамі сухую скарынку хлеба. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́ласць гл. вялы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вя́лый

1. вя́лы;

2. перен. вя́лы; мля́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разамле́лы, -ая, -ае (разм.).

Вялы, расслаблены.

Разамлелае ад спёкі цела.

|| наз. разамле́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дру́злы, -ая, -ае.

Пазбаўлены пругкасці, рыхлы, вялы.

Друзлыя мышцы.

Друзлае цела.

|| наз. дру́зласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адру́злы, -ая, -ае (разм.).

Які страціў пругкасць; вялы, зморшчаны, друзлы.

А. твар.

|| наз. адру́зласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дря́блый прям., перен. дру́злы; (вялый) вя́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)