уба́віць, убаўлю, убавіш, убавіць; зак.
1. што і чаго. Зменшыць, паменшыць што‑н. (памеры, аб’ём, колькасць і пад.). Убавіць выдаткі. Убавіць цану. Убавіць веку. □ І пасля вайны бярозы не ўбавілі соку. Грамовіч. // Зменшыць, аслабіць сілу чаго‑н. (дзеяння, стану і пад.). Убавіць крок. □ Ні акладу [Купчыну] не знізілі, ні гонару не ўбавілі, прызначыўшы майстрам. Мыслівец.
2. што і без дап. Устараніць, адкінуць што‑н., змяншаючы, скарачаючы (памеры, аб’ём, колькасць і пад.). [Мая:] Гісторыя, Васілій Паўловіч, што тая песня: не ўбавіш, не прыбавіш, як кажуць. Губарэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расхо́д м
1. (трата) Áusgabe f -, -n, Áufwand m -(e)s; (спажыванне) Verbráuch m -(e)s;
расхо́д па́ры тэх Dámpfverbrauch m;
2. мн:
фін, камерц расхо́ды (выдаткі) Áusgaben pl, Kósten pl;
накладны́я расхо́ды Únkosten pl, Spésen pl;
гро́шы на кішэ́нныя расхо́ды Táschengeld n -(e)s;
3. бухг Soll n - і -s, Débet n -s, -s;
прыхо́д і расхо́д Soll und Háben; Éinnahmen und Áusgaben; гл тс выдаткі
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
recompense
[ˈrekəmpens]
1.
v.t.
1) плаці́ць
2) аддзя́чваць
3) апла́чваць, пакрыва́ць выда́ткі, стра́ту, кампэнсава́ць
2.
n.
1) апла́та, дапла́та, узнагаро́да f.
2) аддзя́ка f.
3) пакрыцьцё выда́ткаў, стра́таў, кампэнса́цыя f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
экано́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; незак.
1. што. Разумна расходаваць, эканомна выкарыстоўваць. Святлану на ўсіх сходах у прыклад ставілі — што і рабіць стараецца, нормы перавыконвае, гаруча-змазачныя матэрыялы эканоміць. Місько. Сувязь абарвалася. Павел яшчэ раз праверыў кірунак, адзначыў месца, дзе застаўся карабель, і выключыў ліхтар. Трэба было эканоміць электраэнергію. Шыцік. // Выкарыстоўваць найбольш мэтанакіравана, ашчадна. Эканоміць кожную мінуту рабочага часу. □ Быў аддадзены загад дыверсійным групам эканоміць тол. Усе адчувалі — рыхтуецца нейкая вялікая аперацыя. Дзенісевіч.
2. Максімальна скарачаць выдаткі. Эканоміць на матэрыялах. □ Білеты былі вельмі дарагія і пасля прыходзілася моцна эканоміць, сядзець на хлебе і вадзе. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
szarpnąć się
зак.
1. тузануцца;
2. замануцца; адважыцца; наважыцца; дазволіць сабе што;
szarpnąć się na duży wydatek разм. адважыцца на вялікія выдаткі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ponosić
ponosi|ć
незак. несці, цярпець;
~ć straty — цярпець (несці) страты;
~ć wydatki — несці выдаткі;
dokąd go ponosić? разм. куды яго нясе?
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
contingent
[kənˈtɪndʒənt]
1.
adj.
непрадба́чаны
contingent expenses — непрадба́чаныя, магчы́мыя выда́ткі
contingent meeting — непрадба́чанае пасе́джаньне
2.
n.
1) кантынге́нт -у m. (во́йска, рабо́чае сі́лы)
2) пададдзе́л -у m.
3) ча́стка спа́дчыны
4) нечака́насьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сабеко́шт м эк Sélbstkostenpreis m -es, -e, Sélbstkosten pl, Gestéhungskosten pl; Hérstellungskosten pl, Hérstellungspreis m (выдаткі вытворчасці);
паніжэ́нне сабеко́шту die Sénkung der Sélbstkosten, Sélbstkostensenkung f -, -en;
па цане́, ніжэ́йшай за сабеко́шт únter dem Sélbstkostenpreis
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
кішэ́нь і кішэ́ня, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.
1. Частка адзення (штаноў, паліто, пінжака) у форме прышытага або ўшытага мяшочка для дробных рэчаў.
Сукенка з кішэнямі.
Ушыць кішэні.
2. Асобнае аддзяленне ў партфелі, чамадане і пад.
К. у гаспадарчай сумцы.
3. Паглыбленне, выемка (спец.).
К. тоўстай кішкі.
◊
Біць па кішэні — уводзіць у выдаткі.
За словам у кішэнь не лазіць — быць знаходлівым, дасціпным у размовах.
Класці сабе ў кішэнь — прысвойваць чужыя грошы.
Набіць кішэнь — нажыцца.
Не па кішэні каму — надта дорага.
Пустыя кішэні ў каго — няма грошай.
|| памянш. кішэ́нька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек (да 1 і 2 знач.).
|| прым. кішэ́нны, -ая, -ае.
Кішэнныя грошы.
Кішэнныя расходы.
К. злодзей.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
stint
[stɪnt]
1.
v.t.
ураза́ць (напр. выда́ткі); зьмянша́ць; абмяжо́ўваць
2.
v.i.
1) ашчаджа́ць
2) абыхо́дзіцца малы́м
3.
n.
1) мяжа́ f., абмежава́ньне n.
He gives without stint — Ён дае́ без канца́
2) прыдзе́леная рабо́та
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)