Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
мегалаза́ўр
(ад мегала- + -заўр)
буйны драпежны дыназаўр з групы карназаўраў, які жыў у мезазоі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Буймі́стр ’бурмістр’ (Нас.). Як думае Апель, РФВ, 3, 87 (за ім і Фасмер, 1, 246), гэта беларускае слова ўзнікла з бурмістр (гл.) пад уплывам слова бу́йны (параўн. бурмі́шча). Але, магчыма, гэта не так. Хутчэй можна думаць пра дысіміляцыю р–р > й–р.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
банкі́р
(фр. banquier, ад іт. banchiere)
буйныакцыянер або ўладальнік банка 1.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
тэхнапо́ліс
(ад гр. techne = майстэрства + polis = горад)
буйны прамысловы, навуковы цэнтр, горад.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
exuberant
[ɪgˈzu:bərənt]
adj.
1) бага́ты; шчо́дры; квітне́ючы (пра здаро́ўе)
an exuberant welcome — шчо́драе прыймо́, віта́ньне
2) густы́, пы́шны, бу́йны(пра расьлі́ннасьць)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
карце́чжвайск, паляўн
1. (артылерыйскіснарад) Kartätsche f -, -n;
стральба́ карце́ччу Kartätschenfeuer n -s, -;
2. (буйнышрот) gróber Schrot
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
го́рад, -а, мн. гарады́, гарадо́ў, м.
1.Буйны населены пункт, адміністрацыйны, прамысловы, гандлёвы і культурны цэнтр.
Сталічны г.
Г. на Дзвіне.
Жыць за горадам.
2. Населенае месца, абгароджанае і ўмацаванае сцяной (гіст.).
Старажытны славянскі г.
3. У розных рухомых гульнях (напр., лапта, гарадкі) месца, лагер кожнай каманды.
|| памянш.гарадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м. (да 1 знач.).
|| прым.гарадскі́, -а́я, -о́е.
Гарадская гаспадарка.
Гарадскія будынкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
леў¹, ільва́і (пасля галосных) льва, мн. ільвы́і (пасля галосных) львы, ільво́ў (льво́ў), м.
1.Буйны драпежнік сямейства кашэчых з кароткай жаўтаватай поўсцю (і пышнай грывай у самцоў).
Рык ільва.
2.перан. Той, хто вызначаецца магутнай сілай, смеласцю, адвагай.
○
Марскі леў — жывёліна сямейства вушастых цюленяў.
◊
Ільвіная доля — самая большая частка чаго-н.
|| прым.ільві́ныі (пасля галосных) льві́ны, -ая, -ае.
Ільвіны зеў (назва кветкі).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Бу́чны ’буйны’ (Нас.; б. пшаніца). Укр.бучни́й. Мабыць, запазычанне з польск.buczny (падрабязна аб польскім слове Слаўскі, 1, 48). Рудніцкі (279–280) адносіць укр.бучни́й да бу́ча трывога, мітусня’ (да апошняга параўн. Фасмер, 1, 256). Параўн. ст.-бел.бучный ’ганарысты, надзьмуты’ (< польск.; Булыка, Запазыч.).