мемарыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для ўвекавечання памяці якой‑н. асобы або падзеі. Мемарыяльны комплекс.

•••

Мемарыяльная дошка гл. дошка.

[Ад лац. memoria — памяць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

профе́ссия прафе́сія, -сіі ж.;

вы́бор профе́ссии вы́бар прафе́сіі;

по профе́ссии па прафе́сіі;

ли́ца свобо́дной профе́ссии асо́бы во́льнай прафе́сіі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пасве́дчанне ср.

1. (действие) удостовере́ние;

2. (документ) удостовере́ние; свиде́тельство;

п. асо́бы — удостовере́ние ли́чности;

п. аб нараджэ́нні — свиде́тельство о рожде́нии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пераме́шчаны

1. перемещённый, передви́нутый, переста́вленный;

2. перемещённый, передви́нутый;

3. спец. перемещённый;

1-3 см. перамясці́ць;

○ ~ныя асо́бы — перемещённые ли́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ікс, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Назва літары «x» лацінскага алфавіта.

2. Абазначэнне лацінскай літарай «x» невядомай або пераменнай велічыні ў матэматыцы.

3. Умоўнае абазначэнне невядомай або знарок неназванай асобы.

Напружанасць у размовах была абумоўлена прысутнасцю X.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

штаб, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Орган кіравання войскамі, а таксама асобы, якія ўваходзяць у яго.

Генеральны ш.

Ш. дывізіі.

Ш. палка.

2. перан. Кіруючы орган чаго-н.

Ш. новабудоўлі.

|| прым. штабны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сеньёр ​1, ‑а, м.

У сярэднія вякі ў Заходняй Еўропе — землеўладальнік, які меў неабмежаваную ўладу на тэрыторыі, якой валодаў. // Вярхоўны феадал у адносінах да сваіх васалаў.

[Ад лац. senior — старэйшы.]

сеньёр ​2, ‑а, м.

У Іспаніі — форма ветлівага звароту да мужчыны (ужываецца ў спалучэнні з іменем або прозвішчам асобы). // Разм. Назва асобы мужчынскага полу.

[Ад лац. senior — старэйшы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адфутбо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. груб. Адаслаць у другое месца, да другой асобы, адмовіўшыся вырашыць, зрабіць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

статс-да́ма, ‑ы, ж.

У дарэвалюцыйнай Расіі — вышэйшае прыдворнае званне жанчыны з прывілеяванага саслоўя, якая ўваходзіла ў світу каранаванай асобы.

[Гал. staatsdame.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэі́зм, ‑у, м.

Рэлігійны светапогляд, які грунтуецца на разуменні бога як абсалютнай асобы, што стварыла свет і дзейнічае ў ім.

[Ад грэч. theos — бог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)