abandon
1) пакіда́ць;
2) адрака́цца;
3) парыва́ць; вырака́цца; пазбыва́цца
4) аддава́цца; упада́ць
1) бестурбо́тнасьць
2) бесцырымо́ннасьць, нястры́манасьць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
abandon
1) пакіда́ць;
2) адрака́цца;
3) парыва́ць; вырака́цца; пазбыва́цца
4) аддава́цца; упада́ць
1) бестурбо́тнасьць
2) бесцырымо́ннасьць, нястры́манасьць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
abdicate
v.
1) абдыкава́ць;
2) адыхо́дзіць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
renounce
1) адступа́ць (-ца); зрака́цца;
2) вырака́цца, зрака́цца каго́-чаго́; адпіра́цца ад каго́-чаго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
cofać
1. пасоўваць назад; адхопліваць; прыбіраць;
2. адмяняць; браць назад (абяцанне);
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
verléugnen
1.
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
áufgeben
1) задава́ць (урок)
2) здава́ць (багаж)
3)
4)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
refuse
Iадмаўля́ць; не прыма́ць
сьмяцьцё
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Каро́ткі,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ма́йна 1 ’апускай уніз! (у мове грузчыкаў, будаўнікоў)’ (
Ма́йна 2 ’палонка, шырокая расколіна ў лёдзе’ (
Ма́йна 3 ’маннік наплываючы, Glyceria fluitans (L.)’ (
Майна́ 1 ’трызненне’, майна́чыць ’трызніць’, ’гаварыць абы-што, выдумляць’ (
Майна́ 2 ’водарасці (у вадзе або высахлыя)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
níederlegen
1.
1) кла́сці, пакла́сці
2) уно́сіць (грошы)
3) склада́ць з сябе́,
3) укла́дваць спаць
5) зно́сіць, разбура́ць
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)