Verbum

зано́шанасць, ‑і, ж.

Стан заношанага. На нарах стаяў чалавек у доўгай палескай сярмязе цёмна-карычневага колеру, парыжэўшай ад заношанасці. Пестрак.

зараджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зараджаць ​¹ — зарадзіць ​¹ і стан паводле знач. дзеясл. зараджацца ​¹ — зарадзіцца ​¹.

засале́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. засаляцца — засалі́цца.

•••

Засаленне глебы — працэс накаплення ў глебе мінеральных солей, якія перашкаджаюць земляробству.

здаро́жанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан здарожанага. Стары Няміра стагнаў на саломе — трывога, здарожанасць адабралі ў яго ўсе сілы. Чорны.

разгаліне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. разгаліціцца.

2. Тое, што і разгалінаванне (у 2, 3 знач.).

разлютава́насць, ‑і, ж.

Стан і ўласцівасць разлютаванага. Немцы, убачыўшы, што ім не захапіць партызан жывымі, з разлютаванасцю павялі наступленне. Шчарбатаў.

размежава́насць, ‑і, ж.

Стан размежаванага; размежаванне. Старэйшыя расказвалі.. [Івану], што калісьці між студэнтамі-літаратарамі і матэматыкамі існавала нейкая прафесійная размежаванасць. Шахавец.

рассе́янне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. рассеяць (у 2 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. рассеяцца (у 2 знач.).

скіса́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скісаць — скіснуць (у 1 знач.); дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. скісацца — сціснуцца.

стрэс, ‑у, м.

Стан напружання арганізма, які з’яўляецца ахоўнай рэакцыяй у адказ на дзеянне моцных раздражняльнікаў ўнутранага або знешняга асяроддзя.

[Ад англ. stress — ціск, напружанне.]