чу́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Вестка, паведамленне. [Кандрат:] — А ад Барташэвіча чутак няма? — [Домна:] — ..Чаму няма? Напісаў, што скора прыйдзе. Лобан. Чуткі з вайны трохі-трохі даходзілі да горада, надта далёка была яна адгэтуль. Мурашка. І вось гэтай вясною маланкай абляцела ўсе вёскі чутка: да Першага мая шахцёры абяцаюць даць калійную соль. Кулакоўскі. // звычайна мн. (чу́ткі, ‑так). Звесткі (звычайна няпэўныя, недакладныя); пагалоска. Справы ў яго доўга не ладзіліся, і да Зыбіна даходзілі чуткі, што яго вось-вось здымуць з пасады. Мележ. Хадзілі чуткі, што ніякі.. [Мінін] не слесар, а жандар коннай петраградскай паліцыі. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Bock
m -(e)s, Böcke
1) казёл; бара́н
éinen ~ háben — упа́рціцца
2) ко́злы
3) бык (маста)
◊ éinen ~ schíeßen* — разм. даць ма́ху, зрабі́ць про́мах [памы́лку]
◊ den ~ zum Gärtner máchen — пусці́ць казла́ ў агаро́д
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verschréiben
*
1.
vt
1) прапі́сваць (лекі)
2) перадава́ць у вало́данне (маёмасць)
3) выпі́сваць (кнігу і г.д.)
2.
(sich)
1) памылі́цца пры пісьме́, дапусці́ць апі́ску
2) даць пісьмо́вае абавяза́цельства; прада́цца (каму-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Revers
I
[-vεrs]
m -es, -e юрыд. пісьмо́вая зацва, распі́ска, падпі́ска, рэ́верс;
éinen ~ áusstellen даць падпі́ску
II
[-vərs]
m -es, -e штры́фель, лацка́н, закаўра́ш
III
[-vεrs]
m -es, -e адваро́тны бок (медаля, манеты), рэ́верс
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
*Пры́вад, прі́вод ’слушнасць, дарэчнасць; лад, толк, сэнс’: да́рма не скажуть, а усе ік прі́воду (лельч., Нар. лекс.). Сюды ж устойлівае словазлучэнне даць прыво́д ’вывесці ў жыццё (пра дзяцей)’ (ТС). Аддзеяслоўны назоўнік ад прыво́дзіць, незак. тр. да прыве́сці, сярод іншых значэнняў ’паведаміць што-небудзь для падмацавання свайго меркавання, спаслацца на каго-, што-небудзь’ (ТСБМ). У абстрактным значэнні параўн. рус. дыял. приво́д ’заклінанне пастухоў, якое, паводле забабонаў, засцерагае скаціну ад звяроў’, ’навучанне, натацыя’, укр. приві́д ’кіраўніцтва, камандаванне; падстава, аснова’, польск. przywód ’намова, заахвочванне’ і пад. У канкрэтным значэнні ’нараджэнне, прыплод’ вядомае і іншым славянскім мовам, параўн. балг. прѝвод ’прыплод ад жывёлы, што была дадзене ў якасці пасагу’, параўн. БЕР, 5, 702 (да прасл. *privodъ ’тое, што прыведзена’). Гл. таксама Jakobson, Word, 7, № 2, 1951, 190; Варбат, Этимология–1963, 213–216.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
до́ступ м
1. Zútritt m -(e)s; Zúgang m -(e)s, -gänge;
до́ступ паве́тра Lúftzutritt m;
свабо́дны до́ступ fréier Zútritt [Zúgang];
до́ступ да ры́нкаў эк Zúgang zu den Märkten;
даць до́ступ den Zútritt gestátten [fréigeben*];
адкры́ць шыро́кі до́ступ wéitgehenden Zútritt [Zúgang] verscháffen;
закры́ць [спыні́ць] до́ступ den Zútritt [Zúgang] verwéhren
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
мах м Schwung m -(e)s, Schwünge; Schwíngung f -, -en;
◊ адны́м махам mit [in] éinem Zug; mit éinem Schlag;
да́ць маху éinen Féhler máchen; éinen Bock schíeßen*;
ён маху не да́сць bei ihm klappt álles;
з усяго́ маху (размахнуўшыся) mit vóller Kraft áusholend (zum Schlag)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пить несов., в разн. знач. піць;
пить ко́фе піць ка́ву;
пить за что-л., за кого́-л. піць за што-не́будзь, за каго́-не́будзь;
◊
пить го́рькую (мёртвую) піць без про́сыпу (запо́ем);
как пить дать як піць даць;
пить (на) брудерша́фт піць (на) брударша́фт;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
протере́ть сов.
1. (продырявить) праце́рці, мног. папраціра́ць; прашарава́ць;
протере́ть рука́в праце́рці (прашарава́ць) рука́ў;
протере́ть бума́гу рези́нкой праце́рці папе́ру гу́мкай;
2. в др. знач. праце́рці, мног. папраціра́ць;
протере́ть окно́ тря́пкой праце́рці акно́ ану́чай;
◊
протере́ть глаза́ праце́рці во́чы;
протере́ть с песко́м (песо́чком) даць наганя́й, прабра́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
отво́д м.
1. (действие) адвядзе́нне, -ння ср., адво́д, -ду м.;
отво́д земе́ль адвядзе́нне (адво́д) зяме́ль;
2. (заявление) адво́д, -ду м.;
дать кому́-л. отво́д даць каму́-не́будзь адво́д;
3. (в санях) адбо́й, -бо́я м., крыло́, -ла́ ср.;
◊
для отво́да глаз для адво́ду вачэ́й;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)