чо́каць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Утвараць рэзкія, адрывістыя гукі пры ўдары аб што‑н. шкляное, металічнае, пры хадзьбе па бруку і пад. Чуваць, як чокаюць абцасы, Нібы ходзікі, І танга плаўнае кранае слых. Чарняўскі. На яліне крывой дзяцел стукаў яму. Па суку дзюбай цвёрдаю чокаў: — Падымайся, салдат! Не ўцякаеш чаму? Бялевіч.

2. Абзывацца гукамі, падобнымі на «чок-чок» (пра некаторых птушак і жывёл). Чокае вавёрка на суку.

чо́каць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Спец. Вымаўляць гук «ч» на месцы гука «ц».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасторавае і генетычнае (БРС, Гарэц., Шат.). Агульнаславянскае і праславянскае. Варыянт od (у адрозненне ад варыянта ot) ва ўсіх славянскіх мовах, апрача балгарскай, рускай, лужыцкіх (на ўсходзе граніца паміж імі праходзіць па беларускай тэрыторыі). Параўн. укр. від (< od), рус. от, чэш. od, польск. od, в.-луж. wot, н.-луж. wót, балг. от, серб.-харв. od, славен. od. Бліжэйшыя індаеўрапейскія паралелі: літ. at‑, лат. at, гоц. id, ірл. aith, ст.-інд. áti, ст.-грэч. ἔτι, Траўтман, 16; Ільінскі, РФВ, 57, 507; Развадоўскі, Wybór, 2, 87. Варыянт od — славянская інавацыя ў адрозненне ад варыянта ot, які захаваўся на перыферыі славянскага свету (гл. Андарсен, WS, 14, 3, 316–317) і мае адпаведнасці ў іншых індаеўрапейскіх мовах. Пераход ot > od‑ тлумачыцца або аналогіяй (да nad‑, pod‑) (Бадуэн дэ Куртэнэ, Опыт, 110), або змяшэннем розных па паходжанню ot‑ і odъ (Махэк, Зб. Траўнічку, 183), або камбінаторна-фанетычнымі зменамі (Курашкевіч, SFPS, 4, 22). Найбольш верагодным з’яўляецца апошняе тлумачэнне. Але яно таксама недастатковае, каб зразумець, чаму гэты працэс рэалізаваўся не ва ўсіх славянскіх дыялектах. Спроба Андарсена, там жа, 319, што тлумачыць гэта законам Барталі, здаецца пераканаўчай (гл. Мартынаў, SlW, 63).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

beyond​2 [bɪˈjɒnd] prep.

1. па той бок, за;

beyond the horizon за далягля́дам;

beyond the sea па той бок мо́ра

2. пазне́й;

beyond midnight за по́ўнач

3. вышэ́й; па-за;

beyond belief невераго́дна;

beyond repair не падляга́е рамо́нту;

beyond cure невыле́чны;

live beyond one’s income жыць не па сро́дках;

It’s beyond me why she wants to marry Jim. Я не магу зразумець, чаму яна хоча выйсці замуж за Джыма.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

capable [ˈkeɪpəbl] adj.

1. здо́льны, уме́лы, ке́млівы;

a capable pupil здо́льны ву́чань

2. (of) зда́тны, схі́льны (да чаго-н.), які́ паддаецца (чаму-н.);

capable of bringing happiness які́ можа прыне́сці шча́сце;

capable of every wickedness здо́льны на любу́ю по́дласць;

capable of explanation вытлумача́льны, дасту́пны для разуме́ння;

capable of improvement які́ паддаецца паляпшэ́нню, удаскана́ленню;

capable of original ideas зда́тны да арыгіна́льных ідэ́й;

Show what you are capable of. Пакажы, на што́ ты здатны.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

occupy [ˈɒkjupaɪ] v.

1. займа́ць, запаўня́ць (месца, прастору, час);

occupy a flat/seat/post займа́ць кватэ́ру/ме́сца/пост;

University occupies all my time. Універсітэт аднімае ў мяне ўвесь час.

2. займа́цца (чым-н.); удзяля́ць час (чаму-н.);

occupy oneself (in doing smth./with smth.) займа́цца (чым-н.);

The work occupies his whole attention. Гэтая праца захапляе яго цалкам.

3. акупава́ць, акупі́раваць;

occupy a city акупава́ць, захо́пліваць го́рад

4. займа́ць (пасаду, пост)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падтрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Прытрымаць, не даць упасці, паваліцца каму‑, чаму‑н. Маці стала каля шэрага бетоннага слупа, трымаючыся аберуч за яго. Здавалася, яна вось-вось паваліцца. Нор падбег і падтрымаў яе. Шамякін. [Сын:] — Кузьма, вунь яма — падтрымай воз! Якімовіч.

2. Аказаць матэрыяльную, маральную і інш. дапамогу; спрыяць у чым‑н. Я не забыў і наўрад ці калі забуду, як.. [Давідзюк] мяне падтрымаў, выплаціўшы ганарар, калі я быў проста ў адчаі. Сабаленка. [Н. Галавач] умеў заслужана пахваліць, падтрымаць сапраўды таленавітага маладога пісьменніка. Хведаровіч. Зіна тут ужо не ведала, што і сказаць, за што брацца, якімі парадамі падтрымаць хворых. Кулакоўскі.

3. Выказаць сваю згоду з кім‑, чым‑н., адобрыць каго‑, што‑н. Прапанаваў кандыдатуру Дзіміна сам дырэктар, і таму яе лёгка падтрымалі, хоць Дзімін і адмаўляўся. Карпаў. Аўгіня хацела аддаць.. [Алесю] у школу, але Васіль не падтрымаў. Колас. — Дык мо тут дадзім адгул матору? — прасадзіў праз шыбу кабіны галаву вадзіцель. — Дамо! Дамо! — дружна падтрымалі пасажыры. Сабаленка.

4. Не даць спыніцца ці парушыцца чаму‑н. [Андрэй] з цікавасцю слухаў разважанні хлопцаў, гатовы сам падтрымаць іх гутарку. Шахавец. // Падмацоўваючы чым‑н., захаваць, не даць прапасці, знікнуць. Падтрымаў свой аўтарытэт. □ — Я, сыночку, уміраю, Я ў табе надзеі маю: Падтрымай наш род, сынок! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подража́ние ср.

1. (действие) перайма́нне, -ння ср. (каго, чаго); імітава́нне, -ння ср., іміта́цыя, -цыі ж. (каго, чаго); насле́даванне, -ння ср. (каму, чаму); см. подража́ть;

2. (о произведении) насле́даванне, -ння ср.;

3. (имитация — об изделии) іміта́цыя, -цыі ж. (чаго, пад што);

подража́ние мра́мору іміта́цыя ма́рмуру (пад ма́рмур);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

предрасполага́ть несов.

1. схіля́ць; (настраивать) настро́йваць;

предрасполага́ть в свою́ по́льзу схіля́ць на сваю́ кары́сць;

2. перен. хілі́ць, цягну́ць (на што), настро́йваць (на што); (способствовать) спрыя́ць (чаму);

тишина́ предрасполага́ла к молча́нию цішыня́ хілі́ла (цягну́ла, настро́йвала) на маўча́нне;

обстано́вка предрасполага́ла к рабо́те абстано́ўка настро́йвала на рабо́ту (спрыя́ла рабо́це);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дамаро́слы, ‑ая, ‑ае.

1. Вырашчаны дома, у сваёй гаспадарцы; сваёй гадоўлі. Сядзіць дзед на палку каля калыскі, дамарослы тытун[ь] пакурвае з люлечкі, сваю звычайную песню спявае. Колас.

2. перан. Які навучыўся чаму‑н. саматугам; не прафесіянальны. Паліцыянтам, скваплівым на гарэлку, спецыяльна падсунулі гэтую торбу з гарэлкай, запраўленай сонным парашком. Хітра зроблена, нічога не скажаш. Гэта рабіў не нейкі дамарослы падпольшчык, а чалавек з галавой. Машара. // Невысокай вартасці, якасці; просты, прымітыўны. Праўда, гумар яго дамарослы, і Красак часам не узвышаецца да іроніі над сваімі уласнымі, падчас смешнымі, слабасцямі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́шаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. што. Надаваць чаму‑н. вісячае становішча. Вешаць вопратку. Вешаць вядро на крук.

2. каго. Караць смерцю праз павешанне. З нялюдскай жорсткасцю спаганялі фашысты сваю злосць на мясцовым насельніцтве, палілі вёскі.., расстрэльвалі і вешалі людзей. В. Вольскі.

•••

Вешаць галаву — сумаваць, маркоціцца.

Вешаць нос — тое, што і павесіць нос (гл. павесіць).

Вешаць сабак на каго — нагаворваць, звальваць што‑н. на каго‑н.

Вешаць ярлык — неабгрунтавана абвінавачваць каго‑н., няправільна, шаблонна ацэньваць, характарызаваць чыё‑н. дзеянне, учынак.

Хоць тапор вешай — пра цяжкае, нясвежае паветра ў памяшканні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)