во́днік, ‑а, м.

Разм. Той, хто працуе на водным транспарце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зруйнава́льнік, ‑а, м.

Той, хто зруйнаваў або руйнуе што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідалапакло́ннік, ‑а, м.

Той, хто пакланяецца ідалам (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інсінуа́тар, ‑а, м.

Кніжн. Той, хто карыстаецца метадам інсінуацый; паклёпнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інспіра́тар, ‑а, м.

Кніжн. Той, хто інспіруе што‑н.; падбухторшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфарматы́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца той або іншай ступенню інфарматыўнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каардына́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца каардынацыяй (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́верзнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто робіць, чыніць каверзы; інтрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каламбуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто любіць прыдумваць каламбуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канспіра́тар, ‑а, м.

Той, хто канспіруецца, умее канспіравацца. Вопытны канспіратар.

[Ад лац. conspirator — змоўшчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)