рафінава́ны

1. спец. рафини́рованный;

р. цу́кар — рафини́рованный са́хар;

2. перен. рафини́рованный, изощрённый;

р. густ — рафини́рованный (изощрённый) вкус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клерава́ць

(ням. klären)

рабіць светлым, празрыстым; ачышчаць (цукар, алей і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цукра́за

(ад цукар)

фермент, які расшчапляе цукрозу на глюкозу і фруктозу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цукраме́тр

(ад цукар + -метр)

прыбор для вымярэння канцэнтрацыі цукру ў растворах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыяста́з, ‑у, м.

Спец.

1. Арганічнае злучэнне, што належыць да групы ферментаў і выклікае ператварэнне крухмалу ў цукар.

2. Разыходжанне дзвюх касцей у суставе з-за намнажэння ў ім вадкасці.

[Ад грэч. diastasis — раз’яднанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сахары́н, сахары́на ’белае крышталічнае вельмі салодкае рэчыва; сурагат цукру’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), сахары́на ’тс’ (Янк. 2). З рус. сахари́н ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 42), якое з ням. Sacharin, утворанага вынаходнікам рэчыва К. Фальбергам з Насаў у 1879 г. ад лац. saccharum ’цукар’ (гл. Фасмер, 3, 567).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пустапаро́жні, ‑яя, ‑яе.

Разм. Неабгрунтаваны, беспадстаўны, нікчэмны. Пустапарожняя балбатня. □ Каб паказаць, што гэта не толькі пустапарожнія гутаркі, а рэальная справа, Ганна Сымонаўна падумала.. правесці спробу — згатаваць цукар з адпаведнай сыравіны. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукраме́трыя

(ад цукар + -метрыя)

устанаўленне працэнта цукру або цукрыстых рэчываў у растворах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

усы́паць, -плю, -плеш, -пле; усы́п; -паны; зак.

1. што і чаго ў што. Сыплючы, змясціць.

У. цукар у шклянку.

2. што. Пакрыць паверхню чаго-н. чым-н. сыпучым, дробным.

Снег усыпаў зямлю.

Зоркі ўсыпалі неба (перан.).

3. каму. Моцна вылаяць або пабіць каго-н. (разм.).

|| незак. усыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыснёг, ‑нягу, м.

Вадзяная ці балотная шматгадовая расліна сямейства злакаў з раскідзістай мяцёлкай і каленчатым пустацелым або губчатым сцяблом.

•••

Цукровы трыснёг — трапічная ці субтрапічная расліна сямейства злакаў, з соку якой здабываецца цукар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)