дыяста́з, ‑у,
1. Арганічнае злучэнне, што належыць да групы ферментаў і выклікае ператварэнне крухмалу ў цукар.
2. Разыходжанне дзвюх касцей у суставе з-за намнажэння ў ім вадкасці.
[Ад грэч. diastasis — раз’яднанне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)