цестамясі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына, якая замешвае цеста. Механічная цестамясілка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цестарэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Прыстасаванне для рэзання цеста. Аўтаматычная цестарэзка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экле́р

(фр. eclair)

пірожнае з заварнога цеста з крэмам унутры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

наслаі́ць, -лаю́, -ло́іш, -ло́іць; -лаі́ў, -лаі́ла; -лаі́; -ло́ены; зак., чаго.

1. Накласці слаямі.

Н. цеста.

2. Падзяліць на слаі нейкую колькасць чаго-н.

|| незак. насло́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. насло́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блін, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Мучны выраб з рэдкага цеста, спечаны на патэльні.

Бліны з макам.

Б. не клін: бруха не расколе (прыказка).

|| прым. блі́нны, -ая, -ае і бліно́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тужэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -э́е; незак.

Станавіцца тугім, больш тугім (у 1—3 знач.).

Струна тужэе.

Цеста тужэе.

|| зак. патужэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -э́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскача́ць (цеста і г. д.) áusrollen vt, glatt róllen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ДЗЯЖА́, дзежка,

хлебніца, бандарны выраб, пасудзіна для заквашвання цеста ў беларусаў і некаторых інш. слав. народаў. Мела форму звужанай угору шырокай бочачкі (вышыня раўнялася дыяметру вусця, аб’ём 20—30 л), накрыўку (вечка) з абечкам. Дз. малых памераў (блінніца) служыла для заквашвання цеста на бліны. Рабілі Дз. звычайна з дубовых клёпак. Функцыянальнае выкарыстанне Дз. звязана з культам хлеба, яна выконвала важную ролю ў абрадзе вяселля і інш. У сельскай мясцовасці бытавала да сярэдзіны 20 ст.

В.С.Цітоў.

Дзяжа.

т. 6, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

замясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; зак., што.

1. Зрабіць аднародную, вязкую масу, размешваючы, расціраючы што‑н. у вадкасці. Замясіць цеста. Замясіць гліну.

2. Умясіць што‑н. у цеста. Для большай трываласці ў хлебны шарык трэба замясіць кавалачак ваты, якая будзе звязваць мякіш. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацукрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Разм. Пакласці ў што‑н. цукар, насыпаць цукрам. Нацукраваць цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)