áusgreifen

*

1.

vi

1) распасціра́цца

weit ~ — далёка цэ́ліць

2) ве́сці гу́тарку здалёку

3) уцяка́ць

2.

vt выхва́тваць з…; выбі- ра́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

scarce [skeəs] adj.

1. бе́дны, мізэ́рны, недастатко́вы, дэфіцы́тны;

scarce resources бе́дныя рэсу́рсы;

It was war-time and food was scarce. Была вайна, i не хапала прадуктаў.

2. рэ́дкі, няча́сты;

This book is now scarce. Гэтая кніга цяпер рэдкасць.

♦

make oneself scarce infml уцяка́ць, зніка́ць; стара́цца не трапля́ць на во́чы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

страля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. Рабіць выстралы.

Навучыцца с.

С. па мішэні.

С. з вінтоўкі.

2. перан. Утвараць прарэзлівыя адрывістыя гукі.

Яловыя дровы страляюць у печы.

3. каго (што). Забіваць з агнястрэльнай зброі.

С. дзічыну.

4. безас. Балець, калоць (пра адчуванне вострага болю; разм.).

У вушах страляе.

5. Імкліва адскокваць, уцякаць (разм.).

Конікі страляюць з-пад ног.

6. перан., што. Выпрошваць што-н. у каго-н. (разм.).

С. цыгарэты.

◊

Страляць вачамі (разм.) —

1) хутка кідаць позіркі і адразу адводзіць вочы;

2) какетліва паглядзець на каго-н.

|| зак. стрэ́ліць, -лю, -ліш, -ліць.

|| аднакр. стрэ́льнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. стральба́, -ы́, ж. (да 1 знач.), страляні́на, -ы, ж. (да 1, 2, 4 знач.) і страля́нне, -я, н. (да 1, 2 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zmiatać

zmiata|ć

незак.

1. змятаць;

~ć kurz — змятаць пыл;

2. разм. уцякаць; даваць драла;

~j (stąd)! разм. валі (адсюль)!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

побе́г​I м. (бегство) уцёкі, -каў, ед. уцёк, -ку м. (употребляется преимущественно во мн.);

соверша́ть (соверши́ть) побе́г уцяка́ць (уцячы́);

он соверши́л пять побе́гов из тюрьмы́ ён пяць разо́ў уцяка́ў з турмы́;

план побе́га план уцёкаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bolt​2 [bəʊlt] v.

1. зачыня́ць на за́саўку;

The door bolts inside. Дзверы зачыняюцца знутры.

2. змацо́ўваць прадме́ты з дапамо́гай балта́

3. кі́дацца наўцёкі; зрыва́цца з ме́сца

4. AmE, slang уцяка́ць з ле́кцыі

5. AmE адмо́віцца ад падтры́мкі сваёй па́ртыі

6. ля́пнуць, вы́паліць

7. е́сці наспе́х, не пражо́ўваючы е́жу

8. (пра агародныя расліны) ісці́ ў стаўпа́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бе́гать несов.

1. бе́гаць;

2. (убегать) уцяка́ць (ад каго, чаго);

3. (избегать) уніка́ць (каго, чаго); (чуждаться) цура́цца (каго, чаго);

4. (неотступно следовать, ухаживать) прост. бе́гаць, ганя́цца, упада́ць (за кім);

◊

бе́гает (но́сится) как угоре́лый бе́гае як шалёны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áusreißen

*

1.

vt вырыва́ць, выдзіра́ць

2.

vi (s)

1) уцяка́ць

2) вайск., разм. ухі- ля́цца ад слу́жбы; дэзерці́раваць; адарва́цца ад праці́ўніка (тс. спарт.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Flucht

I

f -, -en уцёкі

die ~ ergréifen* — пусці́цца наўцёкі

j-n in die ~ schlágen* — прыму́сіць каго́-н. уцяка́ць

II

f -, -en рад, шэ́раг; чарада́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rzucać się

rzuca|ć się

незак. кідацца;

(nie) ~ć się w oczy — (не) кідацца ў вочы;

~ć się do ucieczki — кідацца наўцёкі; уцякаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)